KATİLİ BİZİZ ARKADAŞLIĞIN..
Arkadaşlık için ne şiriler,ne şarkılar yazıldı.Bizler arkaşlık uğruna ne fedakarlık yapıp nelerden vazgeçtik.Yeri geldi bir simidi yeri geldi cebimizdeki son parayı kuruşuna kadar paylaştık.Hiç gocunmadık arkadaşımızın derdine ağlarken onun gözlerindeki yaşı kalbindeki acıyı paylaşırken.Kıskanmadık onun başarılarını kendimizin en berbat haldeyken bile.Kendi acılarımızı onun mutluluğuna hapsedip onunla kahkalar attık içimizde fırtınalar koparken.
Şimdi zaman mı insanları değiştirdi yoksa insanlar mı zamanı?Arkadaşlıklar çıkarların esiri oldu.En büyük cellatı da kıskançlık oldu.Hiç acımadan astılar tüm güzel duyguları darağacına.Arkadaşlığı tam kalbinden hançerleyip onu kalpsiz yaptılar.Hırpaladır,gözyaşlarına aldırmadan gözlerini dağlayıp kör bıraktılar.Arkadaşlığı gözleri görmeyen,kalbi olmayan,kulakları sağır tüm iyiliklerden yoksun bir canavara çevirip içimize saldılar.Artık kime arkadaş desek bir darbe yer olduk.Anlamadan daha ne olduğunu en süslü hançeri sırtımıza sapladı.Birlikte gülmeyi unuttuk gözlerimizde bir hırs en yakınımızdakini kıskanır olduk.İyi dilekleri beddualara sattık.Yüzümüzde yalancı bir maskeyle dolaşır olduk her yerde.Yalandan etrafa gülücükler atan sahte bir maske..Unuttuk bir simidi paylaştığımız günleri,unuttuk oturup da birimizin derdi için saatlerce ağladığımız günleri.Şimdi yalnızız.Bundan da dert yakınır dururuz.Ama biz yaptık biz öldürdük,biz kırdık kalbini arkadaşlığın.O da cezalandırdı bizi yalanlara ve sahtekarlıklara mahkum ederek.Artık nafile ağlamak,beyhude geçen zaman.Şimdi durup da asilce acı çekmek zamanı.