Gülüstanın gülmeyen güllerine

• 30 Eylül 2009 Çarşamba 21:54:51

[
Hayaller ile hayalenmiş zahiri hayata ram olmayı sevda edinmiş gülüstanın gülmeyen güllerine!...
Tutamadıgım tek şey gençliğim
İçinde hapsolub kaldıgım benligim,
Ölmüş dirilmeye yüz tutmuş bakışların arkasındaki aldanmalarla geçen bir sabahın sogukluğunu yüzünde hissetmek ne kadar acı.
Var olan ayakların,aldanan gerçeklerin yakınların uzak oldugu vazgeçilmezlerin hiçleştigi kafi olan safi bir zaman başlıyor.
Ne yazdıgını bilmeyen bir yazı işde beklide yazandan habersiz cümleler bütünü neyi nerde unutuğunu bilmeyen, akşamdan sabaha aglayan görmez gözlerimin gözüyüm ben bu akşam, gün geceye inat bitmekte belki yüreklerde bir hüzün beklide gafleti andırmayacak bir dün.Aşkı ararken aşksız kalmak,modern dünyada aşkı tarif edecek bir arife rast gelmeden rastlantılarla yaşamak.
Bir aynaya bakmak birde uslanmaz halime bakmak
Uslan demek gelmiyor artık
Yorgun dünyada yorulmaz hayat
Birde kefen arkasından hayatı aralamak
Yalnız olmadıgım kadar yalnızım sevdaları saldım bir başıma hüzne geçit verdim yine ben soru sormaktan yorulan sordugu sorularda bogulan gün vegün kaybolan hayatın peşinde koşmak yordu beni , dünyada her şeyin yaşı seneler kadar uzun yada kısa degildi anladım.
Güneşin aşkıyla başlayan yalan sevdalara tutunmanın yada tutun dum sanmanın anlamı ruh halindeki derin boşlugun inkişaf edilemeyişi,yokluk hıkasının,yolluk mısrası olarak algılanması en acı kayıpda bir kayıpla bitmeyen binlerce ayıp, degerinden gereginden fazla anlam kazanan,kazanmaların kaybettigi göze gözükmeyen edeb olsa gerek bu zamanda.
Çok şey degişti gizlenenler bile gizlendigi yerde degişti.
Üstünde tuttukların seni ezer hale geldi bakmaya kıyamadıkların kıyanlar oldu,yazık diye başladıgın hayatta son yazdıgın şey neydi yada kaçtıgın ama kaçışının iltica oldugu şey neydi?
Şimdi daglarda güneş var
Ön yamaçlar ısınır arkalar sımsıkıdır
Yaşlanmış bir çınar sevdasıyla büyür
Sonra aşkıyla ölür
Ölmek neydi neysiz bir akşamda
Sevmek yine güzeldi