Gül yaram,

kanadıkça güzelleşiyorsun iç hazinemde. Gidişinle ördüğüm duvarlar zifiri dokuyor gergefinde ince ve asil hüzün yumağıyla büyüdükçe sevda.

Medet istedikçe Rabbimden, içimde büyüyen ateş hayra yormaktan yorulmadığım. Geceyi dünle yorarken sorgularım sen çıkıyorsun karşıma damla damla.

Ben senle büyüdüm böyle ve senle çocuk oldum yüreğime eğildikçe. Göz bebeğimin sancılı hasreti ruhumun çıkmaz dehlizi. Ne kadar helalimdim ve ne kadar haramdın. Sırtımda taşıdığım hayat ki zulmün kamburu, neyi besler bu yokuş.

Oy gül yüzünde kardelenler derdiğim sevdam, hangi kapıya koşsak ızdırab açar. Göğsümde taşıdığım derde derman ellerin, uzansa gurbetime fermanı okunmuş yollara inat.
Bütün yenilgilerim sana ve semaya açılır kırılgan dallarım.

Menekşe hasretiyle sılanın gözlerinden öpüp kokluyorum mor derdimi.

Gül kal.



Sude Nur Haylazca