KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İzmir Fuarı !
Şeker Bayramına bir hafta kalmıştı..Bayram muhabbeti başlamıştı. Çalıştığım iş yerinde ne yapmalı diye düşünürken aa arkadaşlar İzmir Fuarı ne dersiniz dedim ,iki kişi onayladı,akşam eve geldiğimde eşim paramız yetmez, of yapma ya karar verdik..ikimiz çalışıyorduk lakin evimiz çatı yüzünden mahkemelik olmuştu..evi terk etmiştik kirayada veremiyince bütçemiz zorlanıyordu ..Birden aklıma eşimin Askeri okuldan, arkadaşı Atilla geldi.bir yıl önce mide kanaması geçrmişti,çalışıyordum da fedakalık edip..kendi evimde bakmıştım uzun bir süre ..çocuklarım Banu ve Berna küçük olmasına rağmen ..İstanbul da kimsesi yoktu ,annesi İzmirde yaşıyordu .Atilla düzeldi sağlığına kavuştu,giderken de bana çok hakkın geçti günün birinde yolunuz düşerse diye .annesinin adresini bıraktı..İzmire gitmek istediğinizde.. otel düşünmeyin !Bende Atillanın deyimini anımsattım,fikrimi kabul etti eşim...
İzmir Fuarı çok revaçtaydı ,bugünkü Bodrum gibi.
Arife den bir gün önce yola koyulduk ..çok güzel güle oynaya sabahı yaptık uyumadan sabah 7,30da İzmir `deydik..bir taksiye atlayıp Faik bey semtine geldik .saat erken diye bir pastanede konakladık ,ilerleyen saatte evin kapısını çaldık açan yok ,kapı komşusu kapıyı açtı aa evdeydi bida çalın ..yok evde Emine hanım dedim ..belkide pazarı var buranın ..biraz sonra geliriz tekrar deyip pastahaneye döndük.tabi eşim çıldırmıştı,otelde kalmamıza imkan yoktu..ucuz bir yerde de kalamazdık,diğer otellerde çok pahalıydı.Akşam gezip Fuarı, gece bir arabasıyla doğru eve..arkadaşların yakınları vardı ..bu duruma çok üzülüp çözüm aramaya gittiler İzmire.Eşimle öyle bir tartıştık ki..konuşmuyoruz,kızlarımda küçükler huysuzlanmaya başladılar..o arada ben 20 dakikada Emine hanımla güneş pastahanesine mekik dokuyordum.Aklıma birşey geldi insanları incelemeye başladım..ah elli yaşları üzerinde bir bayan gözüme takıldı.Yerimden hızlıca kalkıp koşmaca,eşim nereye dedi,bu geziyi ben istedim..şu gördüğün teyzeden yardım istemeye ..iyice kızdı,aldırmıyorum ok yaydan fırlamıştı.Yanına yaklaşıp pardon.. İzmir`li misiniz evet yavrum..konuyu açtım,bize iki geceliğine kiralık bir yer bulablirmisiniz ..yabancı olduğumuz içinde,bize ev vermezler siz
yardımcı olabilirmisiniz ? Aaa tabide "anarşi olaları varya ;sanmıyorum yavrum a kızımla damadım bu gece İstanbul"a gidiyorlar orda kalırsınız.,evim müsaitte amcan biraz huysuz torunları bile çekemiyor ,siz bekleyin ben gelene kadar..Eşim acı gözlerle bana çok kötü bakıyordu,ne oldu anahtarını verdimi teyze ..toplan hadi gidiyoruz..teyze gelicek kızlarının evinde kalırsınız dedi,savaş başlamıştı bekleyeceğim"arkadaşlarda geldiler ya bizimkilerin de evleri dolu; Fuar zamanın ya "eşim arkdaşlara yoldan geçeni çevirdi kadını bekliyor gelcek diye" oğlakya .. keçi beklesin bakalım gelir belki"arkadaşlarım Oya sen mantıklı bir insansın ..Bir saati geçmiş de geçmiş..ne olur biraz daha diyorumda benim de yelkenler suya indide ümidim de bitmiş değil ,çok ısrar ettiler.ok gidelim ,küçük kızım pastahaneden gene birşey istedi ,almaya yöneldim başımı yola çevirdim bakıyorum ne gelen var nede giden..eşim bağırıyo oyalanıp durma çıldırtma beni ..tamam dedim, aaa a teyze geliyor tekrar oturdular ben koştum teyzeye doğru..kızım damadım kabul etmedi kim onlar anne ortalık kaynıyor..olsun sağlık olsun kısmet teyzecim dedim. Tekrar ayaklandlar ..teyze bakın çocuklar amcan evde yok çalışıyo o gelene kadar bizde bi dinlenin çocuklar uyusun hiç değilse..eşim çıldırcak sağolun diyoda o acı bakışlarını ben bilirim ..Ben bittim sesim soluğum çıkmıyor ..teyze çok zorladı ve nihayet evine gittik .Mutfağa girip bişeyler hazırladı bende yardım ettim..ah çocuklarda koltukta uyumuşlar ! Biraz huzura ermiştim .. Adını bile sormayı unutmuşum Diğdar`mış ..mutfağı toparladık kahve yapıyım aklınız başınıza gelsin dedi..sohbet esnasında ben Diğdar teyzem nerelisin ..İZmir de doğdum Ata `larım Yugoslavya`lı ,benim ailemde ,ne güzel bir tesadüf dedim. Peki şu yemeği biliyomusun evet oranın dilini bliyomusun evet 20 li yaşlardayım genç bir dönem ..teyze bizim dilden birşeyler sordu bende Türk`çemizi konuşur gibi cevapladım. Oya kızım sınavı geçtin..beni tahlil etmiş meyer.Kahvelerimizi içerken eyer evime gelmeseydiniz
Vallahi uyumazdım ,bir kapı kapanmış ikinci de kapandı .Faik beyde bana Melek Diğdar derler,af etmezdim kendimi dedi.Eşimden izin alıp benimle beraber kiralik ev aramaya koyulduk .Yok bütün kapılar kapanıyordu..ortalık çok karışıktı kimse 2 geceliğine ev vermiyordu .Eylül ayınıda İzmir bilirsiniz çok sıcaktır, bunaldım da iyice...ev arama savaşı devam ediyordu.Diğdar teyzenin bir komşusu geldi aklına Oya kızım Konya`dan 10 gün sonra abisi gelcek eşyalarıda var idare edersininiz.bir kapı daha çalıyorduk güler yüzlü genç bir kız bizi içeri davet etti..Konuyu anlattık ..Diğdar teyze akrabası olarak tanıttı.Ve evi verdiler ağlıyordum için için sevinçten ve şartlardan dolayı.Çocukları alıp yerleştik ..Eşimin nutku tutulmuştu sesi çıkmıyordu.Ümidimi yitirmedim ben diyordum ve o utanıyordu..dinlendim ,savaş tan çıkmıştım..kapı çaldı Diğdar teyze İzmirin üzüm reçeline kadar düşünüp ,bir valizle geldi ah Diğdar teyzem ,çok yorduk seni diyordum .Sus diyordu bu durum benim başıma da gelebilirdi .Fuarın tadını çıkarıyorduk ..arkadaşlarım felsefeme şaşkınlık duyuyordu tam bir macera .Diğdar teyzem bize uğradı eşine bahsetmiş..bizi ısrarla Bayram yemeğine davet etti..Çiçeğimizi ,tatlımızı alıp davetlerine gittik..Öyle sıcak bir insanki sanki anneme gelmiş gibiydim .Tatil bitti vedalaştık ..Her şeker Bayramında hatırladığım ve sohbetlerime aldığım ÖZEL insanı gururla anlatırım! Hayat bana şunu öğretti ..Bir kapı kapanırsa bir kapının açıldığını ! İstanbul a geldk 3ay sonra Atilla bize uğradı İzmir`e gittiğimizi ,verdiğin adrese telgraf çektiğimiz halde ,malesef anneniz bizi kabul etmedi evde olduğu komşusundan öğrendik, kapıyı bile açmadı.Atilla şok geçirdi ..yemeğini bile yiyemedi o gece bizde ..o nun suçu yoktu ! Bir dönem sonra tekrar Atilla bize uğradı .İzmir`e annesine gitmiş ..sen kimlere kapı açmadın biliyormusun ..geçen kış ölüyordum mide kanamasından..Oya sayesinde yaşıyorum belkide ,deyip 2 yıl sanırım dargın kaldılar ! Allah bir kapıyı kaparsa,br kapıyı açıyor sevgili okurlar !
Oya Gedik
YORUMLAR
Diğdar teyzeyi, rahmetli dedeme benzettim. Eskiden Gümüldür de ne otel var ne pansiyon. Araba da yok tabi. At larla gelinir en az bir gece kalınır ve dönülür. Gümüldür'e yolu düşen sorar nerde kalabiliriz diye. KARADAYININ Evinde tabi. Çocuktum ben o zamanlar. Misafir evi vardı dedemin kendi eviniden ayrı. Her geleni tanrı misafiri der kabul ederdi. Kazanlarla yemekler pişer, karşılığında da hiç bir ücret alınmazdı. Her zaman yakın köylere uğradığımda KARADAYININ torunuyum der demez herkes yakın ilgi gösterir ve ''dedenin sofrasından çok yemek yedik, evinde yattık derler''Bu gün de, ''çok misafirin oluyor'' diyen komşularıma ''Ben KARADAYININ torunuyum'' diyorum gururla.
Okurken inanın ben gerildim. Sizi düşünemiyorum o halinizle. :)
O zamanlar böylesi iyi yürekli insanlar varmış ne güzel. Peki günümüzde aynı şeyler başınıza gelseydi ne olurdu diye düşünmeden edemiyor insan. Kalmışmıdır aceba Diğdar teyzeler gibiler.
Sevgi ve saygılarımla
