KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 681 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
165 - SONEV
Onur BİLGE
Taklit yeteneği, sadece ablamda değil, genetiğimizde var. Üstelik ablamın yanında o kadar kurs gördükten sonra sesimi nasıl kullanacağımı öğrenmemiş olmam imkânsız. Zaten lisan öğrenimi çocuk sayılan yaşlarda başarılı olabiliyor. Kulak, seslere karşı daha hassas... Giderek bu hassasiyet azalıyor.
Necmiye Hocanım, o zamanlar Antalya’nın en mutena semtlerinden biri olan Bahçelievler’de oturuyor. Buğday tenli, koyu kuımral dalgalı saçları omzuna kadar gelen, güzel, zarif, zayıf, ciddi, asil duruşlu, düzgün yürüyüşlü, asabiyetinden başka negatifini görmediğim bir hanım. Evinden işine, işinden evine gidip gelen, babasız kalan iki oğlunu büyütmeye çalışan, yaşlı anacığına kol kanat geren, modern, tipik bir Türk kadını... Kendince kahraman, başarılı bir öğretmen... Sadece yaptırımları
1001 GECE ÖYKÜLERİ - 7
TIRNAK - LİMAN YAYINLARI
KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15
YORUMLAR
herzaman ki gibi güzel bir yaziydi
elbete sonumuz bir gün toprak kabir mezar.
ama mezarliklar nekadar tenhada olsada kutsal yerlerdir.dualar ile cevrili bir yerdir.
ve evet insan ancak evinde rahat eder.
yüregine saglik.
sevgilerim sonsuz.
Mezarlığın çam, sonevin nemli toprak kokulu ıssız karanlığını, ürküten sessizliğini, yalnızlığın garipliğiyle geçireceğim ilk geceyi hayal ediyor, kalemimi bırakıp, tefekküre dalıyorum.
BU yazınızda en az diğerleri kadar etkiledi beni.
Çamlar içinde mezarlık öyle güzel görülüyorki karşıdan, belkide benim çamları çok sevdiğimdendir.
Geçen yaz Antalya ya gittiğimde Magavgat'ın ormana yakın yerinde oturuyor kızım.
Sabah yürüyüşlerini çok sevdiğim için ordada yürüdüm ormanın içide.
Birde ne göreyim; karşıdan benim orman diye baktığım alan meğer bir mezarlıkmış.
Tanımadığım mezarların içinde dolaşıp, tek tek dualar okudum.
Huzur içinde eve geldiğimde kızıma dedim ki; eğer ben buraya geldğimde ölürsem, beni memlekete götürmek için uğraşmayın, bu ormanın içindeki mezara gömün olmaz mı dedim.
Mezarda olsa çok beğenmiştim orasını...
Kutlarım...
Bayramınızı kutlar sağlık ve mutluluklar dilerim...
Mezarlığın çam, sonevin nemli toprak kokulu ıssız karanlığını, ürküten sessizliğini, yalnızlığın garipliğiyle geçireceğim ilk geceyi hayal ediyor, kalemimi bırakıp, tefekküre dalıyorum.
Maalesef bu kaçınılmaz sonu kabullenmek zorundayız.Ben,ölmekten değil,ölememekten korkarım her zaman...
saygılar üstad.hayırlı bayramlar...
Sevgili Yazarım. Yine güzel bir yazı okudum kaleminizden. İnsanı düşündüren ve tefekküre daha çok bağlayan bir yazı. Evet ! "sonev" e çok yakınız. Her an ve saniye. Onun için dünyadaki hareketlerimizi ve günah ve sevaplarımızı çok iyi bir şekilde hareketle değerlendirmemiz gerekiyor. Dün akşam ben yaşadım mesela. Bir an kendimi o şekilde hissettim. Çok güzeldi sevgili yazarım. KUTLU/YORUM .
Onur BILGE'min sayesinde düsünmeyi ögreniyorum!
Bu öyküleri okumayi bir aliskanlik haline getirirsek, tefekkürüde bir aliskanlik haline getirmis olacagiz.
Unutmayalim ki; gafleti gideren tefekkürdür!
TESEKKÜRLER CAN!
Sevgili ONUR BİLGE,
Kendimi bir an sizi piyeste izlerken buldum.çok başarılıydız üstelik o yaştaki bir çocuk için oldukça dikkatlisinizde.maşallah yazdıklarınızdan dikkatinizi ve hazır cevap yönünüzü görmemek elde değil.Rabbim sonevimize cümlemizi imanlı gitmeyi nasip etsin.yarınki yazınızda görüşmek dileğiyle.sevgilerimle ,esen kalınız.
