BEN İLE ACEMİ SEHER SOHBETLERİ
Ne zamandır Ellerim seheri tutmak için uzanır Kızıllığının yakıcılığını bile bile. Olsun derim avuntularda sürüklenen ben(e). Nemrutun yavşayan ateşinden yarattığını koruyan kudret bizimde parmak ucumuzdan tutar bilirim.
Serendip i geçen âdem gibi… Aşk a yanan tutuşan ol Âdemler gibi… Kurdun kuzunun peşinden koşarken ki masumluğunu bilir gibi… Yansak yansak pervane olsak derim (an) da perdenin ardında ki nar a her seher…
Dil söyler kulak işitir fikrin zikre vurgunu ağır olur
Oysa ben insan ne güzelim. Ki her seher riyada olduğumu bilirim… İşime geldiğinde eteğine sarılıp işime gelmediğinde elimin tersi ile iterim…
Ki O her gün tarifi imkânsız bir sabır ile göğsüm tahtasında yüzünden eksilmeyen tebessüm ile bekler O na dönüşümüzü.
Kızarım sonrasında ben de ki ben(e). Aşk (a) aklın kesmez ise niye pazara dükkân açarsın.
Edepsizliğimize edep edenlere niye edepsizlik edersin…
Ah ben insan böyle güzelim. Ah ben insan ak memeden düşen ilk sütün aklığını içen insan…
Ah ben insan okyanusta katre iken heybesi boyundan büyük insan…