Yunus' lu zamanlar

• 29 Ağustos 2009 Cumartesi 18:10:37

"Sordum sarı çiçeğe , annen baban var mıdır " ilahisini ne çok söylüyor ve dinliyordum bir dönem. Gözümün önünde boynunu bükmüş hali ile sarı çiçeğin mahzun duruşu nasıl da hüzünlendirirdi o çocuk gönlümü. Mistik yanım her zaman öndeydi.

"Çiçek ey der derviş baba , annem babam topraktır.. "

Anlamlarının koynunda büyüdüğümüz dizeler. Ve şimdi yeniden gönlümüzün tozlanmış raflarından alıp okuduğumuzda dirildiğimiz zenginliğimiz..

Okul hayatında "Şol cennetin ırmakları , akar Allah deyu deyu" diyerek çıkmıştı bu defa da karşımıza. Ve bir sinema filmi.. Havada taklalar atarak bir nehre düşen sopa . Peşinden eteklerini savura savura takip eden bir gözü yaşlı gönlü hasret dolu derviş manzarası. Sevgilinin izini sürüyor. Kapısında hizmet etmeye başlıyor. Kucak kucak odunlar arasında bir tane eğri odun olmaması için çaba sarf ediyor. Taptuk Emre ismine vakıf olduğum zaman dilimi. Sarıklı fotoğraflar ansiklopedilerde . Cismini anlatan başka bir şekil yok maalesef.

"Sen sana ne sanırsan , ayruga da anu san , dört kitabın manası , budur eğer var ise " dizelerine son zamanların filminde rastlıyorum.

Onu daha fazla tanıma arzusu doğuyor içimde. Kendimi onun meclisinde hayal etmeye başlıyorum. Bu aşk insanının gözlerindeki pırıtıyı ölesiye merak ediyorum. Tam karşısına geçip gözlerindeki anlama kilitleniyorum..

Aşkı anlatan bu büyük gönül insanına sokulup kalp atışlarını duymak gönlündeki çırpıntıların sebebini öğrenmek ve hayatın her insana armağan olarak sunduğu hediyeyi ondan almak istiyorum. Gözlerimi sıkı sıkı kapatarak baktığım aynadaki sarıklı resimden beklediğim şey onun peşinden yollara koyulup düştüğü şey mi bilmek istiyorum..

Kimse yok mu bana Yunus Emre ile bir gönül randevusu ayarlayacak ?!

"Sevelim sevilelim , bu dünya kimseye kalmaz.."

"Aşkın aldı benden beni , bana seni gerek seni.Ben yanarım dünü günü , bana seni gerek seni.."

Her şey gibi o da ne kadar azmış içimizde. Yarım yarım bırakılmış bir sürü efsane var her yanımızda. O sebeple tekamül edememiş bir ruhlar topluluğu olmaktan ileri gidemiyoruz..