‘’KARDA DONMAK ÜZERESİN UYUMAK TATLI GELİYOR SANA AMA ÖLDÜĞÜNÜN FARKINDA DEĞİLSİN…’’
Az önce fark ettim(saat: 00.42) aslında sen anlatmak istediğin her şeyi’’ ben böyleyim ne yapıyım’’ derken açık bir şekilde söylüyordun, oysa ben kendimi senin sarhoşluğunda kaybetmiş, sevgimin hakikatini ve bana sunulanın yalan oluşunu seyrediyordum.
Çok düşündüm hala da düşünüyorum, sensizlik çok zor oluyor ama zaman öyle bir anlamsızlık ki nerde olduğunu unutup ne kadar ilerlediğini fark edemeyeceğin kadar sessiz hareket ediyor. Çok iyi bildiğim bir şey var, hiçte unutmayacağım bir şey; seni seviyor olduğum. Şimdilik canımı yakma çabasındayım bir müddette bu şekilde devam edecek, ben kendimi biliyorum ve bekliyorum. geç olmadan bu kabustan uyanmayı ama uyandıktan sonra seni göremeyeceğimi de; onun için uyandıran sen olman için çok şey verirdim.
Hayatın uzunca bir zaman tamda senin istediğin gibi devam eder. Mutluluktan tarif edemezsin yüreğindekileri, hatta ne kadar hafiflediğini düşüneceksin ama son bulacak her şey, kendi düşüncelerinle baş başa kaldığında neye uğradığını anlamayacaksın, yüreğin yanacak ve sen susacaksın beraberinde ben olmayacağım. Şimdi ve sonra senin için bir şey ifade etmeyecek bu cümleler ama zaman ve su; akan ve yolunu bulan iki kanka, önünde ki herkesi yok sayan iki kafadar…
Bu yazacağım son mektup değil ama sensiz ilk mektup, başında da söyledim mektubun;’’ çok düşündüm’’ diye, haksızlığı bana şartlar yapmış. sen değil, iyi yada kötü nasıl hatırlarsan hatırla benim için tarifsiz zamanlar geçirdik seninle, unutmadım unutamam ama NE SEN BANA KALDIN NEDE GERİDE KALANLAR SENİN ARDINA KALDI. Yapmak istediklerinle yaptıkların arasında ki uçurum seni o kadar aldı ki; her şeyden… Sevginin bitmesini değil nasıl değersizce birinin ağzında sakıza dönüştüğünü gördüm gözlerinde… Gözlerime baktın ve beni yok sayman gerektiğini söyledin…
Yapma dedim ama istememek hakkındı ve öylede oldu,ben gittim sen umursamadın, ben ağladım sen yaktın mumları ve ben yalvardım sen küçüldün…
Haklıydın seni bu kadar sevmemeliydim. Severken de sana uzak kalmamalıydım. Şimdi yoksun ya sen ve ben her gece kendimle boğuşuyorum ya, ne sen buna karışabilirsin nede ben bende ki seni atabilirim. YOKUM ARTIK… ELVEDA ÖMRÜMÜN EN TATLI ACISI, YÜREK YANGINIM, ÖMRÜM…
HAYATIMIN EN ANLAMLI ZAMANINDA OLMASINI İSTEDİĞİM EN ÇOK ŞEYİM AŞKIM…
HERŞEY YÜREĞİNDE Kİ SAFLIK KADAR OLSUN…
BEN KİMİM???
27.06.2009