KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 808 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Adına "SEVGİSİZLİK" Diyorlar...
"Sevgi" yi özlüyoruz hepimiz... "Sevgisizlik” ten dem vuruyoruz her fırsatta... Ama yinede kaçıyoruz hem sevmekten hem sevilmekten... Oysa bir o kadar açız sevmeye de sevilmeye de... Yinede kaçıyoruz, olanca gücümüzle... Kaçarken kırıyoruz, yıkıyoruz, üzüyoruz, hırpalıyoruz, yok ediyoruz gönlü bize sevgiyle dolu olanın o sımsıcak sevgisini... Yok ettikçe daha çok kaçıyor, daha bir kapanıyoruz kendi içimize... Bir kısırdöngü bu, önü sonu olmayan... Döndükçe dönen, dur durak bilmeyen atlıkarınca... Benim, senin, onun, kısaca bizim atlıkarıncamız... Atlıkarınca kendi ekseninde, bizse onun eteklerinde dönüp duruyoruz.
Günlerden bir gün hiç ummadığımız bir zaman diliminde ve yine hiç ummadığımız bir mekânda masal güzelliğinde bir insanla karşılaşıyoruz. Rastlantı bu ya, o hayatımızın insanı belki de: Bir sevgili, bir âşık ya da uzaklardan, çok uzaklardan gelmiş bir dost...("Aşktan sonra, dostluk, bana göre yaşamın sunabildiği en değerli nimettir." der Henry Miller...) Hani derler ya, gümüş tepside sunuyor bize sevgisini... Sıcacık... Sıcak olduğu kadar güzel... Dolu dolu yaşanası... Ama biz ne yapıyoruz? Kaçıyoruz... Evet, alamıyoruz ve kaçıyoruz... Kaçtığımız için alamıyor, alamadığımız için kaçıyoruz... Neden mi? Çünkü yıllar öncesinden kaybetmişiz sevgiyi alma, alabilme yeteneğimizi...
Hepimiz biliyoruz artık; her bebeğin, çocuğun temel ruhsal besini sevgi ve güvendir. Bu temel gereksinmeler zamanında doyurulmazsa, yoksunlukları giderek hastalığa dönüşüyor. Bu hastalığın adınaysa kısaca "sevgisizlik" diyorlar...
YORUMLAR
Sevgi,küçük yaşta alınması gereken özel bir duygu.Sevgi ilk olarak aileden öğrenilir.Sevgi dolu bir ortamda byütmeliyiz çocuklarımızı.Sevmeyi öğretirken,sevginin dozunu ayarlamalıyız elbette.Çocuğa sevgi verelim derken,ona aşırı koruyucu bir aile omamak gerekir.Bu da farklı sorunlara neden olur ilerleyen yaşlarda çocuk için.Aile içerisinde çocuğun almış olduğu eğitim,onu ileriki yaşlara hazırlayacaktır.Sevgi ve saygının olmadığı ,şiddetin,kinin,nefretin hüküm sürdüğü bir ailede yetişen çocuklar ileriki yaşlarda başlı başına problemli bir kişik olacaktır.Hem kendisi için,ailesi için,ve sonuçta toplum için.Çevremize bakıyoruz,bu sorun parayla,mal varlığıyla aşılmıyor.Çevremizde birbirinden nefret eden insanlar dolu.Saman alevi gibi parlayan,ufak bir sorunda birbirinin canına kıyabilen insanlar dolu.İşte bunun temelinde aile eğitimi söz konusu.Okul öncesi dönemindeki hatalar çok yoğun.Okul dönemine gelen bir çocuk problemleriyle okula başlıyor.Ailede sorunlar çok olunca,bunu okul yaşamına,,sosyal yaşama da yansıtmaya başlıyor çocuk.Uyum sorunuyla başlıyor problemler.Çocuğa sevmesini öğretirken tüm canlıları,kuşları,ağaçları,kelebekleri,çiçekleri,insanları sevmeyi öğretmeliyiz aynı zamanda.Onların küçük yüreklerine sevgi ve merhamet aşılamalıyız.Tebrik ederim,çok yararlı bir yazıydı.Saygılar.
