Erol Başçı kardeşim burada ki en kadim okurlarımın başında gelir. Bu durumdan elbette memnunum.

Nedenine gelince;

Buradaki herkes gibi benim de amacım farklı bir pencere açarak yaşananların ısrarla görülmek istenmeyen yanlarını gösterebilmektir.

İşte Erol bey gibi benimle aynı görüşü paylaşmayan insanların yazılarımdan anlayabildiklerini değerli zamanlarını harcayarak, kafa yorarak bizimle paylaşması, yazının amacına ulaştığına delalettir. Buna gıdıklanma etkisi de denebilir.
Belli bir siyasi görüşe odaklanarak yazmak kadar, okunan yazının belli bir siyasi görüşe odaklanarak algılanması da güdümlü algılama sınıfına girer. Bu tür algı ile ister yazılsın ister okunsun bireysel kanaate uygun bir çıkarıma varılamaz.
Elbette düşünebilen her insanın bir hayat felsefesi, ideolojisi, siyasi görüşü olabilir. Olmalıdır da. Önemli olan olaylara bakarken o olayın derinlemesine görülüp görülememesidir.

Bakarken gördüklerini kendi siyasi görüşüne uyarlayarak algılamak ciddi bir sağlık sorunudur.
Tedavi edilmesi gerekir.

Erol beyin sayfamı ziyareti sonucunda yazıda anlatılan ile pek ilgi kuramadığım yorumunu okuyunca daha önceki yazılarıma bıraktığı benzer notları anımsadım. Varabildiğim sonuç; ya ben aynı yazıları kopyala yapıştır yöntemiyle farklı farklı başlıklar altında yazıyorum ya da Erol bey önceden hazırladığı matbu yorumlarından birini kopyala yapıştır yapıyor.

Mesela neredeyse bütün yorumlarına sıkıştırdığı zulüm, darbe gibi artık kendisiyle özdeştirdiğim bazı kelimeler var. Kendisi gibi düşünmeyenleri darbeci olarak görmesini neye yoracağımı bilemiyorum ama bildiğim tek şey var. O da; darbenin mevcut zeminini hazırlamış olduğudur. Oysa yazılarımda genellikle sağlıksız mevcut ortamı eleştiren, yeren, yanlış gidişata dikkat çekmeye çalışan bir tutum içerisindeyim. Durum böyle iken darbeci olarak nitelendirilmek haksızlık sayılmaz mı?

Yaşı itibariyle Erol bey kendisi de bilir ki son askeri darbe ister Türk, ister Kürt olsun ulusalcıların üzerinden adeta silindir gibi geçmiştir. Darbe sağcı ulusalcılar ile solcu ulusalcıları ezip geçmiştir.

Kimlerin önü açılmış diye baktığımızda ise gördüğümüz manzara dehşet vericidir ve bugün o dehşeti yaşamaktayız.

Önü açılanlar; başta cemaatler ile PKK gibi etnik bölünmeye hizmet eden yapılanmalardır. PKK’nın ilk eylemi etnik ayrışımın startı, zorunlu dindersi, başörtüsü yasağı ve paralelinde cemaatlerin beslenmeye başlaması da inançsal kaosun önünün açılmasıydı.

Geldiğimiz nokta ise hepimizin gözleri önünde. Bunu görmek için Erol beyin ille de benim yazılarımı okuması gerekmiyor. Sürekli gözünün önünde perde gibi duran tablodan yüzünü çevirip etrafına baksa eminim çok şeyi görecek.

Belirli bir siyasi görüşe odaklanmış pencereden bakıldığında genellikle bu türden bariz yanlışlara düşülebiliyor.
Kısmi doğrularla bir bütün oluşturmanın zorluğu yazıya yansımış.
Örneğin, 25 yıldır süregelen ve bir türlü bitmeyen, bitirilemeyen, "bitirilmeyen" terör olgusu sanki hiç yokmuş, sanki bu ülkede böyle bir afet yaşanmamış, sanki analar evlatlarının ardından gözyaşı dökmemiş, sanki şehit cenazelerindeki isyanlar yeri göğü inletmemiş gibi, sanki ülkede Türk Kürt ayrımını kaşıyanlar asıl 25 -30 yıldır,- bazen çeteler eliyle, bezen derin devlet eliyle bazen şehit kanından siyasi oy devşirmeye çalışan siyasiler eliyle- olmamış gibi düşünmek, insanları da sanki öyleymiş gibi bir algıya sürüklemek neye hizmet eder ki? Hepimiz yaşadık bu süreci çünkü. Bu ayrışma bitsin, Türk Kürt kardeşliği sanki 25 yıllık terör sürecinde yaşandığı gibi acılar olmadan, yeniden tesis edilsin diye düşünmek niçin rahatsızlık versin ki sağduyulu insanlara? Şİmdiye kadar işte, maksatlı olarak terörün bitirilmemesini, maksatlı olarak kardeş kavgasının proveke edilmesini, silah tüccarlarına hizmet etmeyi, bu tüccarlardan yüksek komisyonlar almayı, uyuşturucudan elde edilen korkunç rantı paylaşmak için terörü bilerek azdırmayı,Derin katliamlar, derin suikastler yaparak halkın arasına nefret ve ayrışma zehirlerini enjekte etmeyi hiç görmezden gelsek bile, bu gerçek terör ortamını tamamen ülke gündeminden çıkarmak için niye ciddi bir girişim yapılamadı? Şimdi iktidar tarafı "planım şu, şöyle şöyle yapacağım " demiyor.Halkın büyük bir kımının, sivil toplum kuruluşlarının bu sorunu çözme konusundaki samimiyetler,ni ve desteklerini arıyor, soruyor.Sorunun çözümü hakkındaki fikirlerini, düşüncelerini, varsa, ortaya koyuyorlarsa, akıllarından geçirmişlerse bugüne kadar bir an için bile olsa, "çözüm planlarını" almaya çalışıyor.Toparlanan bilgiler ışığında belli ki en ortak yönlerden başlayarak bir çalışma yapılacak ve adım atılacak.
Oysa karşıda, kendi gücünün ve öneminin farkına varamayan, her olumsuz girişimi başka ülkelerin dikte etmesine bağlayan, kendi kendimize kararlar alıp uygulayacağımıza inanamayacak kadar "aşağılık kompleksi" ile şişirilmiş düşünceler var.Kötü şeyler yapılıyorsa ABD, AB; BOP türü organizasyonların planları ile oluyordur.Örneğin, terör sürsün de biz de silah ticaretinden komisyonlarımızı avantalarımız almaya devam edelim diyen çeteleşmelerin varlığını görmezden gelmektir bu.Terör ve kaos ortamı, kargaşa, çatışmalar, şehit cenazeleri sürsün de, önümüzdeki seçimlerde daha çok oy alayım, ya da halkı bıktırıp bir askeri darbeye razı edeyim diye düşünen çevrelerin varlığını, bugün bir çok şeyi artık net olarak bilmemize rağmen görmezden gelebiliyoruz.
Öyle veya böyle bizim artık ne şehit cenazesine ne terör gündemine tahammülümüz var.Yapılacaklar konusunda da ölçümüz kendi ihtiyaçlarımız.
Terör bitsin diyenler, ortak çalışma önerenler kim olursa olsun ister ABD ister AB olsun, onlar da bunu istiyor diye kendi doğrularımızdan şüpheye düşmeyiz. Kıytırık bir ülke değiliz biz.Cihan imparatorluğu geçmişi olan, büyük bir kültürün mirası ve temsilcisiyiz.



erolbasci tarafından 8/25/2009 8:44:15 AM zamanında düzenlenmiştir.