GECE,NİSAN YAĞMURLARI,SEN VE BEN

• 5 Temmuz 2007 Perşembe 11:37:35

Dışarıda dinmek bilmeyen yağmur var.Bense senden çok uzakta,yabancı bir şehirdeyim.Nisan yağmurları ile oluk gibi yüreğimden akmaya başlayan sensizliğimle baş başayım…

Yüreğimin ıslaklığı eşlik ediyor semanın gözyaşlarına.Gecenin bir vakti kendimi atıyorum dışarı.Bilmediğim kadar uzak bir o kadarda yüreğinin sıcaklığı ile yakınımda olan sevgilinin yaktığı, buram buram aşk,özlem,hasret kokan türkülerin fısıltılarını dinliyorum yıldızlardan…

Yanımda olmasan da hayalinle birlikte dolaşıyorum yağmurlar altında.Elini tutmak,üşümüşlüğünü gidermek…Sende de bende de hakim olan “sensizlik” olgusunu bir kalemde silip atmak….Oluşan sele vermek …. Toprağın damlaları bağrına bastığı gibi; tüm yaşanmışlıklarınla birlikte seni,sevdanı yüreğime almak istiyorum…Bu düşüncelerle,tenime değen her yağmurda seni yaşıyorum….Tüm benliğimle…Ve bedenim yağmuru umursamadan sensizlikten üşüyor bu defa… Sana duyduğum özlemle beraber,her yağmur tanesinde, göz bebeklerimden yüzüme akan her damlada seni arıyorum..Ve binlerce kez seni getiriyor bana bu yağmurlar…Damlalar kristalleşiyor adeta.Seni müjdeliyor bana,görebiliyorum seni,gülen gözlerini...

Bendeki sensizliğe,sendeki bensizliğe son vermek istiyorum.Acılarını paylaşmak,gözyaşlarına dokunabilmek,penceremden içeri adımı,özlemini haykıramasan da yine de duyabiliyorum buralardan sevdanın sesini….

Sana olan hasretim o kadar büyüyor ki baharı müjdeleyen bu yağmurların her bir damlasına nakış nakış,ilmek ilmek işliyorum…Nasılsa alışırım yüreğimin susuzluğuna …Elbet benim susuzluğumla seninde yüreğinde başka bir sevda yeşerecek…Kim bilebilir belki de içimdeki bu özlem ilmekleri ile sana olan sevdamı motif motif işleyeceğim yüreğime.Nisan yağmurlarının toprakları bereketlendirdiği gibi ….

Hadi sende bırak kendini yağmurlara.Tenine işlesin damlalarla birlikte sana yolladığım hasretim.Ve o güzel gözlerinden yavaşça yüreğine doğru aksın sana olan özlemim..Hadi hisset ne olur.Uzat ellerini yağmura bak orda hayal ettiğin yerde bulunduğum şehirde bende uzattım sana ellerimi…Ben açtım ellerimi ve attım içimden sensizlik acısını….Biliyorum sende bana uzattın ellerini.Bak yüreğim bile ellerimde artık.Sus konuşma,sadece özlemle çırpınan yüreklerimiz konuşsun…

Ama bunların hepsi kısa sürüyor,olmuyor işte..Hepsi hayallerde kalıyor…Benimle de kimse paylaşmıyor sensizliğin acısını.Bu yüzden bende sana eşlik ediyorum ve susuyorum….Susuyorum ki sensizlikle başlayan nisan yağmurları devam etsin…

Her yağmur yağdığında bil ki bilmediğin bir şehirde,bilmediğin bir yabancı olarak senin için,sana olan özleminden,sırılsıklam, gözyaşları ile seni bekleyen biri var….Yüreğinde duymak istediğinde çık yağmurlara kapa gözlerini.Bak orda hasretinle dolu yüreği elinde olan biri seni bekliyor….İşte o benim…Özlem çiçeğin direniyor,inatla….

Vakit gecenin bir yarısı bende bilmiyorum.kalemimden bunlar dökülüyor…sebepsiz…

’Nisan yağmuru yılanın ağzına düşerse zehir,istiridyenin ağzına düşerse inci olurmuş.Sen neyin yağmurusun ki,yüreğime düşünce sevgi oldun....’

Zeynep Sönmez