SEVGİLİYE (Mektup – 2)

• 27 Temmuz 2009 Pazartesi 21:35:53

Biliyorum ki şuan derin uykulardasın... Ya da gündüz yorum yazamadığın şair arkadaşların şiirlerine yorumlar yazmaktasın. Benim net yine kesildi. Düştüm yayından. Dört ışık olması gerekirken ADSL aygıtı iki ışığa düştü. Üç ışığa çıkıyor, sinyaller veriyor az sonra yine ikiye düşüyor. Tabii ki, ışık dörtten aşağıya düşünce Internet açılmıyor. Bu zamanı değerlendirip ben de sana ikinci bir mektup yazmaya karar verdim.
Ey sevgili, ne olacak böyle bizim halimiz? Haftalar, aylar su gibi akıyor, ömür sona eriyor, biz hala hasretiz. Bu böyle ne kadar sürecek? Buna nasıl canlar dayanır...? Bu hasret yükünü taşıyamaz oldum artık ben... Bak bir kış geçti. Bir bahar geçti. Yaz da gidiyor... Bitti bitecek. Bizler hala bir araya gelemedik. Özlemler dağ doruklarını aştı... Gündüzleri güneşe, geceleri mehtaba,aya, yıldızların her birine ulaşacak hale geldi hasretimiz. Olur mu böyle? Bu, cana reva mı? Zaten ömrümüzün sonbaharındayız... Geriye ömürden ne kaldı ki? Her ayım, her haftam, her günüm, her saatim değil... Her anım seninle baş başa amma sensiz. Ne zamana kadar sürecek bu?
Tiyatro kumpanyalarının; sezonu gelince, Anadolu ve dünya turnelerine çıkışları, süre dolduğunda, turne sona erdiğinde, geriye dönüşleri gibi bizim de ömür sahnemizde, turne süremiz sona ermek üzere... Bizim gemimiz de geriye dönmeye hazırlanıyor artık... Demir alma vakti gelecek yakında. Bu seven, sevdası için yanan yürek o yolculukta, sana doymadan, sensiz yolculuğa nasıl katlanır? Dayanır mı acaba..? En çok bunu düşünüyorum; yalnız gecelerimin yalnız saatlerinde, sensizliğin içinde boğulurken...
Bunlar, şikayet değil... Bunlar serzeniş değil. Pişmanlık hiç değil canımın içi. Belki de seven ve de yanan bir yüreğin, sevgiliye seslenişi... Anla beni ne olur. İnan ki şuan; iki gözümün de pınarlarında, iki damlacık yaş birikti. Yanaklarıma doğru alevden bir çift çizgi çizerek akacağı anı bekliyor. Erkekler de ağlar be güzelim... Seven erkekler de ağlar. Sevgimin alevi gözlerimden fışkırıyor şuan... Sen; “ Erkekler Ağlamaz...” sözüne inanma. Yalan o söz. Onların kalbi yok mu? Onlar da etten, kemikten yaratılmış, çelikten değil. Hele o kalbe bir sevda düşünce, bir güzel sevgisi yerleşince vay haline... Vay ki, ne vayy. Ne anlasın bunu, nasıl anlasın böylesi duyguyu kalbinde yaşatmayan kişi... Oysa onların hiç yaşamadığını sayarım ben. Sevdasız insan, ruhu çıkmış cesede benzer... Yalnızca cansız varlıktır o.
Bir gün... Evet o bir gün gelince; beline kollarımı dolayıp, başımı göğsüne dayayıp, küçücük ellerini avuçlarımın içine alıp, duygu ve sıcaklığını yudum yudum hissedip, kalbime nakşederken, sabahlara dek mehtabı seyredeceğiz... Kalbimin sevdasından süzülüp gelen, süzme bal gibi sevda duygularımın şiirlerini, sözlerimi kulağına fısıldayacağım... İşte o an dünyalar ikimizin olacak, yaşadığımızı duyacağız, anlayacağız ve de gerçekten yaşayacağız.
Geçmiyor güzelim sen olmayınca saatler, günler, haftalar, aylar. Her sensiz anımda ölüp ölüp diriliyorum. Eriyip tükeniyorum. Bana bu yaşta sevda çektirdin ya alacağın olsun... Yüreğimi yakıp iç çektirerek tüm bedenimi yerinden oynatıp, sarsıyorsun ya, sana ne diyeyim? Bir şey diyemiyorum ki... Seviyorum seni. Seni çok ama çok seviyorum. İnsan sevdiğine ne söyleyebilir? Yalnızca sevgi sözcükleri... Yalnızca hayır dualar. Seni daha fazla sıkmadan ben ayrılıyorum huzurundan... Satırlarımdaki her kelimenin, her harfi kadar sevgi çiçeklerimin çelenklerini kabul et. Beni fazla bekletme. Ol Allah’a emanet... Vücudunun her zerresinde öpücüklerimi ve sevdamı hisset... Öperim güzelim, en güzel yerlerinden.

23 . 07. 2009
Suat TUTAK