İKİ AYRI BEDENİZ

• 8 Temmuz 2009 Çarşamba 23:48:31

İki ayrı bedeniz,ufka sırtımızı dönüp de ömrümüzü yarım asırlık tablodan çeken…İki ayrı yürekmişiz meğer canım sevgilim…Ben ne zaman ümitlenmeye kalksam sen yüreğini alıp da yok oluyormuşsun…Yalanlarla top sektirmece oynatıyormuşsun sen bana…Tahmin edemeyeceğin kadar büyük duygularla geldim ben senin karşına…Hiç tahmin etmediğim bir anda,yüreğimi ellerime verip gönderdin beni kuytu karanlıklara…

Kafamda bir kahraman yarattım belki de,o kahramandan bir sen çıkardım…Seni de yordum,kendimi hep incittim,aldattım…Sen benim olmadın ki masal yüzlü sevgili…Sen hiçbir zaman masaldan öte bir can olamadın…

İki ayrı yüreğimiz var seninle…Hiçbir şekilde birleşemeyecek olan…Yalan olan benim,bendim ki;hiç doğrun olamadım…Doğrun olmaya çabalarken seni benden alıp derin fırtınalara attım…Hiç hakkım olmadan sevdim seni…Hiç hakkım olmadan istedim…Doğrularını şaşırttım,seni benden alıp yine kendime devrettim,sana bir sen bile bırakmadım…

İki ayrı bedeniz,gerçeklik payımız bir arada toplanamadı hiç…Seni masallarımın en ücra köşesinden çıkarıp gerçeğim yapmaya çalışırken meğer ise sen başkalarının gerçeğiymişsin zaten…Bana anlatacağın bir sen var içinde sanıyordum…Meğer bana anlatacak hiçbir şeyin yokmuş…Sana değildir kan kusmalarım sevgilim…Bir an bile seninle olmaya hakkım yok diye bu haykırış satırlarını doğuruyorum bir kez daha…Mürekkebim bir kez daha içimdekileri kusarken içinde yer edinemediğim için sitemkar mektup perdesi bir kez daha açılıyor,yeniden…Başından beri bana acıyor muydun masal yüzlü sevgili?Söyleyecek bir şeyin varsa o söyleyecek şeyin;senin masal benim yanlış oluşumdan mı ibaret?Söyleyecek çok şeyim vardı sevgilim…Hepsi de birbirine benzeyen sözlerdi,”Seni Seviyorum” la başlayıp yine “Seni Seviyorum” la biten…Şu ümit paketlerimi sonuna kadar yırtsam da bir daha hiç ama hiç incitmeseler,içimde yer edip bir an bile olsun yüzümü güldürmeseler…Seni benim gibi,benim kadar çok seveni bulabilmen için duacı olmak ne kadar fena,ne kadar acıtıcı bilemezsin…Ama sen bu büyük aşka rağmen beni seçmedin,sana gümüşümsü bir sevda bıraktım…Bütün renklerden daha pak,daha naif daha sıcaktır…Al onu sevgili…Bu kelimeye bile hakkım yokken al onu yaşat kendini…Bırak ben yaşamsal faaliyetlerimi her gün biraz daha kaybediyor gibiyim…Sen yaşa da ben ölmeden tek bir saniye olsun mutluluğunla yaşat beni…Ama dur!Bari buna izin ver…Şimdi izin ver…Bu satırlara dokunsun gözlerin…Bari bu satırlar duvara çarpıp bana dönmesinler…Bu satırlarda yaşasın gözlerin…Oku sevgili…İki ayrı bedeniz…Sen en güzel masalımken;gerçeğe döndürmeye çalıştım seni…Oysaki masallar hiç gerçek olmamışlar ki sevgilim…Affet beni…Tek dileğim seni severek ölmekti…Dileğimin gerçekleşmesi için duacı olacağım…Affettim seni…Hem hiç de kızgın değilim…Bana bunca zamanda gerçekten mis kokan bir sevdayı öğrettin…Tek başınalığı yaşasam bile seni gördüm,seni sevdim…Başkaları yalandılar,herkes yalan bir sen masal kokan gerçeğimdin…Gözyaşlarım akıyorlar ama bakma sen onlara…Onlar da gerçek değiller farzet…Masalından bir parça çaldım da gözyaşlarımda yaşatıyorum şimdi…

İyi geceler sevgili…İyi geceler,ben sonsuzluğa uzanırken senin de yalnızlık tünelinden yüreğini çekmenin vakti…Bir damla olsun yaş akmasın o gözlerden…O yürek hiç mi hiç acımasın…Ben onu sevmiştim çünkü…Ben o yüreği çok ama çok sevmiştim…O yüreğin dokunurken bile yanacağı şekilde çok ama çok sevmiştim ben o yüreği…İyi geceler sevgili…Bırak da dokunsunlar yüreğine,sevmekten korkma…Ben korkmadım hiç sensizlikte bile seni sevmekten…

Dilara AKSOY