EKSİKLİK, ACILARI ÇOĞALTABİLİR Mİ?

• 23 Haziran 2009 Salı 23:09:01

EKSİKLİK, ACILARI ÇOĞALTABİLİR Mİ?

Hani, hep bir mutsuzluktan bahsediyoruz ya, günbegün artan şekilde. Kendimce dedim, bir eksiklik var belki de. Yine kendimce bir neden düşündüm paylaşmak istedim sizlerle.
Eksiklik oldukça ve çoğaldıkça, o eksikliği gidermek için arayış çoğalacak, arayış çoğaldıkça aldatış çoğalacak, aldatış çoğaldıkça mutsuz insan çoğalacak, mutsuz insan çoğaldıkça mutsuzluk çoğalacak. Mutsuzluk çoğaldıkça da acılar çoğalacak.
Eksiklik deyince ne anlamalıyız ki, sonucu insanların acılarının çoğalmasına kadar gidiyor diye düşündüm.
Sevgi eksikliği desem, herkesin bildiği şey denip yüzeysel anlaşılacak. Nesne veya maddi imkan desem, bir kısmımız bunlar da bilinen şeyler zaten deyip, yine yüzeysel düşünüleceği için anlaşılmayacak belki. Ya da eğitimsizlik, inancın özümsenememesi, aile, kültür, çevre, teknoloji gibi daha birçok etkenleri saysam, hep bildik, bilinen, her yerde dile getirilen konular denilecek. Sebep, sonuç veya çeşitli nedenler denilecek belki de.
Ben yine de hangi şeylerin eksikliği, eksikliktir diye düşündüğümü yazmak istedim.
Hepimiz veya birçoğumuz da böyle düşünmüştür, demişizdir kim bilir.
Eşim öyle biri olmalı ki; kötü bir gün geçirdiğim zaman hemen anlamalı ve neden üzüldün bir şey mi oldu, senin için ne yapabilirim diyebilmeli, veya o gün dünya kupası final maçı için elinde bileti var ama benim üzüntümü gidermek ve bana değer verdiğini belirtmek için, yanımda olmak için, o bileti yırtıp atmalı ve benim yanımda olmalı. Ben demeden, belli etmeden bunu istediğimi, isteyebileceğimi hissetmeli, her şeyden önemli olduğumu hissettirmeli. Benim onu sevdiğim gibi beni sevdiğini bildiğim, hissettiğim, ondan başkasıyla yaşayamam diyebildiğim biri olmalı.
Eşim öyle biri olmalı ki; günlük koşturmacanın sonunda, her şeyin ters gittiği en zor günde dahi, evimde sevgiyle, şefkatle beni bekleyen, sevdiğimden ve sevildiğimden emin olduğumu bildiğim, hissettiğim, kendisi için her şeyden daha değerli olduğumu bana hep hissettiren, evdeyse pencereden yolumu gözleyen, benim için her gün ne yapabilirim de hep mutlu ederim diye düşünen birinin olduğunu bilerek, bir an önce yanında olmak için can atmalıyım, ona koşmalıyım bir an önce. Varlığıyla her şeyi unutabilmeliyim. İyi ki varız demeliyim.
Eşim ve ben öyle biri olmalıyız ki; yüreğimizle, aklımızla, inancımızla, bütünümüzle hissederek biz diyebilmeliyiz. Aşksa, gün geçtikçe çoğalan. Sevgiyse, gün geçtikçe çoğalan. Saygıysa, gün geçtikçe çoğalan ve sonsuzluğa uzanan birliktelik içinde olabilmeliyiz. Biz, bizsiz olamayız, yaşayamayız diyebilmeliyiz. Birimiz ölmüşse, sonsuza kadar birlikteliğimiz ölmeyecek diyebilmeliyiz.
Hayal gibi ama bunların eksikliği ile de, pekala arayışa girebiliyoruz. Hep bir başkasında mutlaka vardır diyerek hem de. Gerçekten başkalarında var mı?
Annem, babam öyle biri olmalılar ki; yerine göre her şeyimi anlatabileceğim arkadaşım, sırdaşım olabilmeliler. Onların en değerli, biricik varlıkları olduğumu hissetmeliyim. Onların yanında benim her şeyden ve herkesten daha değerli olduğumu bilmeliyim, bunu hiç şüphe bile etmeden hissetmeliyim. Ne olursa olsun, hata bile yapmış olursam olayım, bileyim ve hissedeyim ki hep benim yanımdalar, her gün artan sevgileriyle beni kucaklıyorlar, onların yanında hep güvendeyim ve her zaman yine onların en değerli varlıkları benim.
Hayal gibi ama bunların eksikliği ile de, yavrularımız pekala arayışa girebiliyor. Hep, başkalarının anne ve babası böyle değildir mutlaka diyebiliyorlar belki de. Ama kesin, başka anne, baba aramıyorlar biliyorsunuz.
Bilmem yeterli mi bu hayal gibi sandığımız, saydığım eksiklikler. Ya da, başka çokça şeylerin eksikliği ne kadar önemli?
Ya da içimizden şöyle de demiş olabiliriz. Mal, mülk, kat, yat olmasa da olur. Biz ve yavrumuz diyebilsek; evet, sonu acıya giden eksiklik ve zincirleme devamı asla olmaz değil mi? Yine de olur mu yoksa…?
Sözün özü…
Herkes düşünsün kendi bulsun sözün özünü de, daha iyi olmaz mı? Bence doğrusunu herkes kendince bulabilir.
Hayal gibi belki de. Ne bileyim paylaşmak istedim işte.

Sevgi saklandıkça, eksikliğini hissettiğimiz eksiklikler çoğalacaktır.

Haluk KALKAY
Sevgiyle kalın. Saygılarımla.