KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1152 Okunma
- 12 Yorum
- 0 Beğeni
78 - ÇEVRE
Onur BİLGE
Öğleye doğru uyandığımda, annem kıymalı yemek içi hazırlamış, tam patatesleri içine atacaktı ki o içten ekmek arası yapmasını istedim. O zaman da yemeğe koymak için bir şey kalmayacaktı. Okuldan aç geldiğimde falan o kokuyu duydum mu yemek pişinceye kadar bekleyemeyeceğimi söyler, içini boşalttığım yarım ekmeğin arasına doldurmasını isterdim. O da bazen kabul eder bazen etmezdi. Bu defa da iyi tarafına rastlamışım, dediğimi yaptı. Tenceredekileri ekmeğimin arasına boşalttı, yeniden iç hazırlamak için soğan doğramaya, domates soymaya başladı. Yemeklere kavrulmuş kıyma koydurturdu babam. Etten bulaşabilecek hastalıklardan sakınırdı. Sütü de neredeyse
1001 GECE ÖYKÜLERİ - 4
AYNA - LİMAN YAYINLARI
KİTAP TEMİN ADRESİ: M. Şerikan KARA : 0 536 275 90 15
YORUMLAR
Hayal gücünüz çok yüksek, duyduğunuz her şeyi canlı canlı yaşarken , yazılarınızla bize de yaşatıyorsunuz.
korkunun ecele faydası yok, korkarsan hergün ölürsün... güzeldi.
"Müthiş bir öykü..küçükken tığ vs yoktu.Komşumuz olan bir dede,irice çivilerin ucunu eyeler verirdi,onunla öğrendim bende örmeyi.Şişle örmeyide;yaşlı komşumuz rahmetli Azime teyzenin,halılarını yıkama,evini süpürme karşılığı on yaşımda öğrendim.Alıp götürdünüz beni hep kaçtığım çocukluğumun,güzel geçmiş bri iki anısına...Sonsuz saygı ve sevgilerimle,harikasınız artık diyecek söz ben bulamıyorum."
Sevgili yazarım. O kadar güzel anlatmışsın ki çocukluk yıllarıma döndüm. Evet zaten o yaşlarda başlıyor hayat mücadelesi. Güzel bir yazı idi. Kutluyorum. sevgilerimle
dinlenmeyi ihmal etme sözümü dinle ..
Allaha emanet ol...seniseviyorum lütfen sağlığın bozulursa bizler hepsinden mahrum kalırız...
Ne hatıralar canlandı gözümde bilemezsin,
İçimdeki sancıyı imkansız dindiremezsin.
Allah'a emanetsin.
“O zaman, yakalayacaksın saçından başından, indireceksin yere! Göz açtırmayacaksın! Daha onun sana vurmaya niyetlendiğini anlar anlamaz, sen atlayacaksın üstüne! Burada orman kanunu hüküm sürer. Ya da evin içinde oturacaksın. Sokak mokak yok! Ben her gün bu tantanayı çekemem!”
Bir çocuğun,dışardaki yaşamla tanışmasının anlatıldığı bu öyküyü severek okudum...
saygılar...
bir solukta okudum, ve hayel etmeyide ihmal etmedim.
ben diyorumki, senin yazilarindan acaip dizi filmi olur.
bak gör. gün dogmadan neler dogar misali.
_konusana degil, konusturana bakamali degilmi?
________
artik her gece sayfana abone oldum, tesekkür ediyorum.
selam ve dua ile, iyi geceler...
Üç zincir çek, dola, bat! Öyle değil, böyle! Oraya değil bak bu deliğe batır!” buda nerden aklina geliyor harika..artik internetlerden elimize tig da alamiyoruz.
elbette evet anne cocugu söz konusu olunca kimseyi tanimaz.
ama her ikiside cocuk olunca güzellikle söylemekte fayda var tabii.
senin yaklasimin gibi örnegin (Ben Tombulaçi’ye öyle yapmıyordum. Sabırla, tatlı dille öğretiyordum))ama oda seni dövmüstü.sevgi ile yetistirilmis bir cocuk olsaydi kavgaci bir cocuk olmazdi sanirim
cook olmustur bizim toplumumuzda bir cocuk kavgasindan aile facialari aileler karisinca.
yetistirme tarzi cok önemli vurmaya kirmaya alistirirsan asabi bir yapinin gelisimini saglar.
özgüvenini saglamak gerekir cocugun ki esitligi ögrene bilsin paylasamayi ögrene bilsin bencillige alistirilmamali.
iste toplumda ayrimcilik böyle ufaktan basliyor.yani kendi cocugunu düsündügün kadar digerininde cocugunu düsünmeli sonucta her biri ana kuzusu.
yine güzel bir yaziydi.
tesekkürler.saygilar.
ÇOK GÜZELDİ SEVEREK OKUDUM GÖZLERİM GECENİN BU VAKTİNDE YORGUN OLMASINA RAĞMEN OKUDUM GÜZEL ÇOCUKLUĞUNU SEVGİMLE KAL
