Ağladı Aşk...gittin...bitti [beterin beteri var...12]

• 1 Haziran 2009 Pazartesi 17:02:26

_Bu gün güzel bir gün çünkü tam iki buçuk yıl hayallerimde yaşayan hatta benim için ömrümün sonuna kadar hayal olarak kalması neredeyse kesin olan seninle burada yanyanayım...[nereden bilebilirdim ki hayatımın son 16 senesinin kabusuna gebe kalıyorum şimdi...]

Tam bir buçuk yıl beraberlik yaşadık.Gizli gizli buluşmalar,cafe sohbetleri, piknik,yakalanma heyecanıyla dolu telefon muhabbetleri, gece gündüz kurulan düşler, evlilik üzerine yapılan planlar, ilk elinden tutuşum [...sıcacık ve yumuşacık parmaklarının avuç içlerimde kayboluşu] yağmur altı yürümeleri, ara ara uzayan görüşememelerin hüzünleri...boğazıma takılan acabalar, şüpheler içinde geçen dakikalar, ilk dans [...göğsümde tatlı bir huzur gibi salınan narin bir beden, incecik beline dolanan kollarımın tatlı telaşı, slow müziğin ritminde içime dolan saçlarının kokusu..] ben bunlara layık değilim dedirtecek kadar güzel...
Şiirler...şiirler...hüzünlü, mutlu, acılı, ümitli, yarınsız, yalnız, gülümseyen, telaşlı, tedirgin ama hep O nun anlatıldığı şiirler...
Narin bir kelebeğin sevilişi gibi sevdim ben O’nu. Hoyrat ve kaba davranmaktan korktum.
Çekinerek tuttum ellerinden canı yanmasın diye korkarak yumuşakça aldım parmaklarını avuçlarımın arasına. Hatta...

Hatta bir defa bile dokunmadım tenine, solar gider diye dudaklarına, yüzü çiziliverecek diyerek yüzüne ve belki kokusunu kaybeder diye saçlarına...
Dokunursam Rabbim O’nu benden alır diye korktum...
Dokunamazmıydım...
Dokunurdum elbet, arkadaşının ablasının evinde...yalnızken...saçları boynuna dökülmüş kanepeye uzanmışken...gömleğinin iki düğmesini [ O ] açmışken...ateş ve barutken...nefs arkamdan iteleyip dururken...canım da çekerken...
Fırsat düşkünü değilim ki ben. Aşıktım ve sevdiğimi korumalıydım kendinden ve kendimden.Kirlenmesine izin vermemeliydim gözlerimizin dönüşü yoktu çünkü ve Allah görüyordu...[ dokunmadım da ne oldu ? Temiz kaldım en azından ben...]
Bir buçuk yıl sonra bir gün..bir cumartesi...
Yüzü hiç görmediğim kadar asık, düşmüş [ ve nedense kapkara ] bir şekilde geldi.
"Ayrılmalıyız " dedi ve sustu...Sustu ya içimde binbir cümle hep bir ağızdan konuşmaya başladı, dünya durdu, sesler durdu, insanlar birden kayboldu, karanlık çöküverdi zamansız, mekansız ve anlamsız. Kalbimin içinde çatırtılar ki patladı patlayacak, beyin hücrelerim teker teker ölüme koşuyordu sanki ve ben mıh gibi çakılı kalmıştım dilimin ucunda...
Kıpırdayamadım yerimden, cümle bulamadım söylenecek ki hepsininde içi boşalıvermişti...
O gitti...ben boğazımdaki elleri çözmeye çalışırken...

Ertesi gün...
Aynı yüz ifadesiyle geldi...Neden...Niçin...sorularım yanıtsız kaldı.
O hafta içinde öğrendim arkadaşlarından bir oldu bittiyle ellere verildiğini. Yüreğimdeki damarların tek tek kesildiğini, nefeslerimin yarınsız kaldığını...Halbuki üniversite sınav sonuçlarının açıklanmasına bir hafta kalmıştı birlikte istediğimiz okula kaydımı yaptıracaktım....bir hafta kalmıştı...bir hafta...

Gittiği bilgisayar kursunun karşısındaki açık hava cafesinde işe girdim bir aylığına ...Her cumartesi , pazar görmek için...
gördüm de ve yalvardım günlerce...yapma dedim...yapma... yanlıştasın aç gözlerini...
Dinlemedi...asla dinlemedi.
Dinlemektense avutmayı tercih etti acıyan bakışlarının huzurunda. Acınan erkek rolü düşmüştü payıma...iğrençti...

Günler geçiyordu acelesi varmış gibi...