YAŞAMAYI SENDEN ÖĞRENDİM BEN-1

• 24 Mayıs 2009 Pazar 18:17:28

Yazmayı senden öğrendim ben. Sen gittikten sonra, yazılar yazmayı, seni anlatmayı, şiirler yazmayı, okumayı sayende öğrendim. Seni anlatıyorum artık kelimelerle, teknoloji sayesinde tanıdığım birçok benim gibi yazan arkadaşlarıma, gönüldeşlerime, şairlere, yazarlara. Edebiyat sitesindeki arkadaşlar tanıyorlar seni. Biliyorlar, her mısrada, her cümle de kimi betimlediğimi. Ama kızma sonra sakın, herkese anlatmışsın diye, bunları paylaşmadıkça bu kalp ağır geliyor bana. Yazılarım, şiirlerim okundukça, kelimelerimi paylaştıkça hafifliyorum. Yorumlar aldıkça, mutlu oluyorum. Bak sen gittikten sonra ilk defa mutlu olduğum bir şey buldum. Sağ ol bana bu kadar dostla tanışma fırsatı verdiğin için. Hepsini bir araya getirdiğimde, sende okuyacaksın bunları, son cümlem yine “belki seversin diye” olacak ama yanlış anlama, bana âşık ol falan asla demem. Biliyorsun seni ne kadar sevdiğimi, bunlarda elinde tutacağın bir kanıt olur, aklında tutmasan da… Aklında, kalbinde tutmak istemesen de, elin de tut o bile yeter bana…

Çok şeyi senden öğrendim ben. Ben bir çiçeğe bakmayı, doğayı tanımayı, ağaçlardaki kuşları dinlemeyi en önemlisi de, rüzgârı yaşamayı senden öğrendim. Sarı, uzun saçların uçuştukça o rüzgârlı günlerde, yüzünü daha da bir aydınlattığında rüzgâr, ben rüzgârı yaşamayı öğrendim. Rüzgârla, mutlu oldum hep. Yapraklar uçuştukça, papatyalar boynunu büktükçe, yaşadım rüzgârı. Bana bunu yaşattığın için sağ ol…

Düşünmeyi senden öğrendim ben. Beni unutma bundan sonra hayatında, karanlığın en koyu anında beni getir aklına, mavi gözlerin, korkuyu hissettiğinde de ben olmalıyım yine aklına gelen, düşün, düşün ki hep seni düşünen birisinin var olduğunu, çıkmam karşına bu küçük şehirde zor olsa da. Bakmam artık gözlerine, gözlerim onları arasa da, izlemem artık saçlarını uzaktan, rüzgâr onları uçursa da
Çıkarım hayatından, hissetmezsin bile gittiğimi, uzak şehirlere giderim, karşına çıkmamak için, ama bil ki, hep seni düşünürüm, gecenin en derininde seni düşünürüm, geçmişimle yüzleşerek, gözlerini düşünerek, ellerini hissederek, seni düşünürüm. Bana bunu yaşattığın için sağol…

Fotoğraflarla konuşmayı senden öğrendim ben ama sen düşünme beni, boş ver unut artık, kendimi toplayıp toplamadığımı da öğrenmek isteme. Merak etme beni sen, toplamak istemiyorum kendimi. Uzaktan da bakma bir daha bugün baktığın gibi. Gülüyor muyum diye, mutlu muyum diye bakıyorsun, biliyorum, tanıdım seni, sen beni tanıyamasan da. Biliyor musun ben sadece bir fotoğrafına baktım yıllarca, öyle sevdim ki seni, bir fotoğrafınla konuştum gecelerce. Sonra sen geldin, gittin ya ne değişti biliyor musun? Artık bir fotoğrafın yok, çok fazla fotoğrafın var. Ve ben her gece farklı bir tanesiyle konuşuyorum. Bana bunu yaşattığın için sağ ol…