KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 711 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
Meçhule Giden Hayat Yolculuğu...
Hani zaman ilerledikçe bilirsin içindekileri ama söyleyemezsin. Ben biliyordum diyemezsin. Boğazın düğümlenir, çıkmaz kelimeler. Yutkunursun çözülmez. Düğümlendikçe düğümlenir. Evet dün gece bunu tamami ile yeniden yaşadım…
Gece saat 4 gibi uyandım bir rüyadan, ve bir bardak su içmeme karsın bir türlü içimdeki yangın acı sönmüyor du… bir şeyler oluyor ama ben bilmiyordum. Hissettiklerim beni huzursuz ediyor, gece yarıları da olsa kaleme sarılmam gerektiğini anlatıyordu. Evet bir şeyler oluyordu … Hemde bir hayli bir şeyler oluyordu. Değişmesi gereken zamanlar ve hayatlar…
Gidilmesi gereken yollar ve yaşanması gereken yeni hayatlar…
Böyle bir hayatın içinde neden böyle bir rüyaydı görülen bilmiyorum diyemem biliyorum. Yaşanması gerekenler için geç gelmiştim… Elimde olmayan sebepler ve yaşantılar içinde geç kalmışlığım vardı. Böyleydi ve böyle geçecekti. Yalnızlığımı dindirecek hayatlar birer birer başka hayatlara geçiş yapıyorlardı bense sadece seyrediyordum. Seyrediyordum çünki her seferinde diyorum, korkuyorum.
Korkuyorum çünki çok sevdiğimde kaybediyorum. Sevdamı kaybediyorum, dostluğumu kaybediyorum… Kaybetmeye alışamadan bir başka kayıba merhaba diyorum yüreğimle… Kayıplara alışamazken yüreğimdeki koru dindiremezken ne yapabilirdim başka. Gitmek istiyorsa dur diyemem. Hayatına yön veremem kimsenin. Hayır gitme ne olur diyemem. Demeyi ne kadar çok istesemde diyemem. Kader çizgisini kendime çeviremem. Bir şeyleri yaşayarak öğreneceğiz… Hayat bize hep acı yönlerini göstersede mutlaka bir yerde güldürecektir. Belki yarın belki daha bir zaman sonra. Ama mutlaka gülümsetecektir.
Ve gidilen yollarda aşınan kaldırımlar gibi yitirilen hayatları içtim dün gece rüyamda…
Gecenin 4. de oturdum bir sigara yaktım ve dumanını seyre daldım. Ne kadar da ince bir çizgiydi o. Hayatın karmaşası içinde bize sunulan ince ve cılız bir hayatın yolu gibiydi… Çözümü olmayan sadece gidilmesi ve yaşanması gereken yollardaki hayatlar gibi…
Dumanın son durağı kül tablasında kaldı, hayatımızın son noktasının kalacağı yer ise mechul…
Mechule giden ve gidecek olan hayata…
Yaralı Yürek
27.04.2009 17:30
YORUMLAR
evet çok haklısınız sayın şair dostlarım. hayat her türlü engebeli yolda bizi sınıyan bir durum ve bizler bir varlık olrak dayanmaya çalışıyoruz. güzel yorumlarınız için teşekkür ederim...
Hayat gidildikçe ve yüründükçe tecrübeleriyle bize ders veren ve belki de olgunlaşmamızı sağlayan bir serüven. O serüvende her türlü olumsuzluklar ve olumlu olaylarla karşılaşıyoruz. Ama en çok ta hayatın engellerine dayanan varlık insan. Ne şekilde yaşarsak yaşayalım yaşamak zorundayız. Ama yine de her haliyle güzel. Çok güzeldi. Gönülden kutlarım yazınızı ve sizi. Saygılarımla
Hayat gidildikçe ve yüründükçe tecrübeleriyle bize ders veren ve belki de olgunlaşmamızı sağlayan bir serüven. O serüvende her türlü olumsuzluklar ve olumlu olaylarla karşılaşıyoruz. Ama en çok ta hayatın engellerine dayanan varlık insan. Ne şekilde yaşarsak yaşayalım yaşamak zorundayız. Ama yine de her haliyle güzel. Çok güzeldi. Gönülden kutlarım yazınızı ve sizi. Saygılarımla
çok anlamlı bir yazı okudum. yüreğinize sağlık
''Ve gidilen yollarda aşınan kaldırımlar gibi yitirilen hayatları içtim dün gece rüyamda…
.........................................................................
Dumanın son durağı kül tablasında kaldı, hayatımızın son noktasının kalacağı yer ise mechul…''
Evet, gerçekten de öyle. Okyanusun ortasında küreksiz sandal gibi, savrulup gidiyoruz çoğumuz...Nerede karaya vururuz ya da vurmaz mıyız belli değil. Kimbilir belki de okyanusun dibidir son durağımız...
Fikret TEZAL tarafından 4/28/2009 6:06:11 AM zamanında düzenlenmiştir.
