İP BASKISI

• 26 Nisan 2009 Pazar 00:54:45

Yolun sonuna doğru gölgemin ışığa olan duyarlılığını yitirdiğini düşündüm. Bir kalem sırtımdan kanıma işledi sanki. Damarlarım dünyayı dolanacak kadar çok olabilirler ama bir sinek kanadına bağlanmış bir hun yuvası olmamalıydım. Ne kadar az tanındığımı düşündüm. Bir nokta olabiliriz ama hangi cümlenin bittiği yerdeyiz. Hangi tarihin arasına devasa kimliğimizle yerleştik. Ben yerleşkemden çok uzaktayım belki. Hani derler ya: adama sormuşlar: “nerelisin” diye oda demiş: “daha evlenmedim”. Bana sorsalardı daha doğmadım derdim. Çünkü kendim olduğum yerde bir ceninin yarışından çok ruhsal yarışımı kazanırdım. Doğmak bir insan vücudu sahip olmaktan daha kutsal bir devinim.

Gölgem ışıkla beraber çukur aynadan bir resim gibi takipte. Ama aldırmıyorum. Çünkü gölgede kalanlara aldırılmaz. Ben daha çok sokak lambasının etrafındaki kör sineklere ve bir yarasanın seyrüseferini gözlüyorum. Bir kirpi gibi sindim hayallere.

Bir gün aşık oldum ve bir gün sıradanlaştı hayat. Ama bilmeceler hep sorulur ve bilenler söylememeli. İllaki bir bilmeyen olmalı bu tiyatroda. Ve bir bilmeyeni oynayıp karşıdaki bir çocuğun gönlünü kırmamak gibi yaşamalı. Hayatta hep bir şeyler sıradanlaşır.

Göz çukurları edinmek kadar zevkli bir macera yoktur dünyada. Kimimiz farklı kadınlarla bulduğumuzu sanırız bazımız her yeni şiirinde. Bunlar küçük de olabilir devasa ve ütopik düşünlerde. Ama hep bir yerlerde insanlar yeni bir göz çukuru satın alırlar ve buna tecrübe derler. Peki tecrübeler yaşanmışlık tortularından her zaman elmas çıkarabilirler mi?
Ben doğduğum yerde tecrübe istemiyorum. Çünkü yeni doğanlar tecrübesizdirler. Kendimi arıyorsam ve bir gün bulduysam kırılgan bir geçmişten daha ağır ne olabilir. Tecrübe yalnız önemsiz olaylar için vardır. İnsanın ruhsal kendinliği için tecrübe aranmaz çünkü bir insanın hayatını hiçbir zaman başka bir insan yaşamamıştır. Yargılar genelleşebilir kanunlar böyle oluşmuştur. Ama kanunlar bile ruhsal dünyamıza hükmedemez.

Filozoflar bence tecrübesiz kişilerdir. Çünkü onlar cevap arayıp sıradanlaşmazlar. Soru işaretlerinden bıkmış hiç kimse filozof olamaz. Cevaplar tecrübe içerir. Ama bu muhtevada bir yer göstericidir noktalar.

Gölgeler tecrübeden ibarettir aynı cevaplar gibi. Soruların bittiği yer dünyanın dönmesini durduracak kadar güçlüdür. Ben sıradanlaşmış bir köleyim. Belki sadece aşk için. Çünkü tecrübelere aldandım. Yaşanmışlıklar bana göre değil. Bir kalp çizmek yerine ip baskısı götürmeliyim sevgiliye. Bu gölge uzadıkça uzadı.

AHMET SERDAR OĞUZ