PAZARDAN PORTRELER...(5)

• 22 Nisan 2009 Çarşamba 23:51:04

Kötü haber çabuk duyulurmuş diye bir söz vardır ya doğruymuş.Bugünkü haber üzüntü
vericiydi.Sabah sabah pazarcılar arasında dalga dalga yayıldı.
"-Duydun mu?"
"-Neyi ?"
"-Kaygusuz ölmüş."
"-Hangisi ya .."
"-Bakliyat satan vardı ya.Kışın karısı ile birlikte satış yapan.Yazın da köylerine dönerler-
di."
Evet, o Kaygusuz Tokatlıydı.Benim memleketlim.Yalnız ilçelerimiz ayrıydı.Ben Niksarlı,O
da Zileliydi.Pazardan tanışıklığımız vardı.Yıllardır pazardayız.Bazan tezgahına gider
keçi boynuzu alır,protez dişlerimle yavaşyavaş kemirmeye çalışırdım.Benden yedi yaş
büyüktü.Ben 52 olduğuma göre O da 59 du.Sohbetlerimiz de sorardım:
"Abi,bıraksan şu pazarcılığı olmaz mı ?"diye. O da :"-Haklısın Ayhan.Bıraksam da olur ama
sana anlattığım bir mazeretim var ya.Onun yüzünden devam etmek zorundayız..."
derdi.Takıntısı; oğlu, karısından ayrılmış.Ortada kalan torununa sahiplenmek adına sıkın-
tılara göğüs gerdiğini söylüyordu.Kadın,başkasıyla evlenip başka yerlere kaçıp gitmiş.
Torunu,ninesini annesi olarak kabullenmiş ve ona o duygularla bağlanmış.Babası da kahre-
dip evlenmeyince torunun eğitimi açısından Tokat’ a dönmeyi düşünmemişler...
Sadece yazları okul tatil olduğunda torununu da yanlarına alıp Zile’ye köylerine dönüyor-
lardı.Okullar açılmasına yakın da tekrar Ankara’ya geliyorlardı.
Pazarcılar da tek tek dökülmeye başlamıştı.Azrail,pazarcıların da hal ve hatırlarını soru-
yordu..
Kaygu-suz hemşehrim aslında Kayguluydu.Onunda kendisine göre sıkıntıları vardı.Demek
ki "dede" olmakla da sıkıntılar,yakayı bırakmıyordu.Sorumluluk her yaşa yayılıyordu adeta..
Benim de kendime has dertlerim vardı ama düşünüyorum,etraftaki insanların içinde bu-
lundukları çıkmazları değerlendiriyorum da yine de en güzel zamanımmış...Hele bir kızı,oğlanları evlendireyim,bakalım nelerle karşılaşacaktık."Allah,herkese güzel şeyler na-
sip etsin demekten başka çare yok.."
Bugün yağmur,yine aralıklı olarak yağmaya devam etmişti.Tetbirimizi almıştık.Neyseki
fırtına yoktu.Hanım,tezgahtaki eksikleri tamamlamak için toptancıların bulunduğu yere
Samanpazarına gidince,çadırı,iki pazarcı arkadaşın yardımlarıyla kurmuştum.
Öğleden sonra tekrar hava düzeldi.Bahar yağmurları işte.Kah yağıyor kah da kesiliyordu...
Sabahtan birkaç pazarcı arkadaş gelmeyince yer yer boş yerler vardı.Karşımdaki boş olan
yere bir arkadaş geldi.Tezgahını açtı.Göz aşinalığım hiçolmamıştı onunla.Yabancı pa-
zarcı olmalıydı.İlk kez görüyordum.Çok geçmeden kısa zamanda kaynaştık.Sattıkları-
mız da örtüşmeyince ikimiz de rahattık doğrusu.Aksi takdirde ekmek parası paylaşımı
yüzünden rekabet duygularımız kabarır,karşılıklı oluşacak kazanma hırsı yok etme
kinine dönüşebilirdi.Bu kin,başbelasıydı.Bunun yüzünden pazarcılar acımasızca birbirleri
ni ezebilirlerdi...
Bu arkadaş da bizim oralardanmış.Amasyalı.Tokatla sınır. Diğer "sosyete pazarlarında"
yer bulamayınca(oraların paraları yüksek),bizim Batıkent pazarlarında soluğu almış.
Tokat yazması ve sofra bezleri satıyordu.O’nun da kendine has dertleri varmış.Bir
çırpıda anlatıvermişti.Demekki insanın gizlisi saklısı kalmıyor.İllaki içini dökecek...
Kime selam versem,hal hatır sorsam dertler,çığ gibi üzerime yuvarlanıveriyorlardı...
Amasyalı arkadaş,sofra bezlerini omuzlarına şal gibi atıyor,bazan da kızılderliler gibi
havaya doğru sallayarak satmaya çalışıyordu.Müşteriyi çekmek öyle kolay değildi.Türlü
canbazlıklarla ilgi toplaman gerekiyordu.İşte arkadaş da bunun için debelenip duruyordu.

Bu pazarlardan daha ne Kaygusuzlar gidecek;bu pazarlara daha nice yeni satıcı arkadaş-
lar gelip geçecekti...
Gözlerim pazarın kalabalığına doğru takıldı kaldı....Herkes,birşeylerin arayışı içerisin-
deydiler...