ÖLÜ SEVDALARLA YARIŞTIRDIN BENİ ÇOK SEVGİLİ YÂRİM

• 27 Mart 2009 Cuma 02:59:16

Ölü sevdalarla yarıştırdın beni çok sevgili yârim…Ölü bir sevdaya attın,çok ezdin hırpaladın beni…Gözyaşlarıma mendil de gerekmiyor artık,düşüyorlar yüreğime doğru…Acılar denizinde boğuldum…Kâbuslarına çağırsana beni…Bir ihtimâl orada al beni yanına…Kanıyor sevgilim;çok kanıyor yaram…Ölü sevdalarla yarıştırdın beni çok ama çok kanattın bedenimden ayrı;yalnızca yüreğimi…!Bedenim sağlam;sağlamdır hâlâ bedenim…Lâkin yüreğimde kalıntılar,sensizliğin sabahına her uyanışımda yüreğimde derin çaplı acılar…Ölü bir sevdaya attın beni her şeyim…Alın yazım,gönül sızım;hiç bitmeyecek olan yasım…Seni senden istemedim,bir gün olsun benimsin demedim…Sadece kanatılan yüreğime su serp istedim,bir gönül fırtınası hâlinde es rüzgârım ol…Kanayan yarama bir saniye bile olsun merhem ol istedim…Ölü bir sevdaya saldın beni…Ne kendimi bilirim şu saatten sonra;ne de yaşamımda sensiz alınacak nefeslerimi…Acımdan;sancımdan,gayrımdan ayrı,tek gerçeğim olmuştun…Bunun herhangi bir önemi yok değil mi sende?Nefesim daralıyor,aynı sahneyi görmekten,aynı perdede yalnızca yalnızlığı oynamaktan bunaldım…Tosladım yine en çıkmaz yollarda burnumun ucunu görürüm sandığım yer de,o duvara!Bu duvarlar hep yakıyor,yıkıyor,incitiyor…Acılarımı dindirmeme fırsat bile tanımadan gönlüme hançeri batırıyor…!Ama ben hayatta yalnızca bana gülmeni istedim,tek isteğim buydu benim…Gülüp de selâmını etmen…Gülüp de derdime derman eyleyip gönül çarem olup bir saniye bile olsun iyileştirmen…Yalnızca bunu istedim senden,şimdilerde bunu da çok görüyorsun…Ölü sevdalarla yarıştırdın beni…Canım çok yanıyor sevdiğim…Hıçkırıklarımı duyuyor musun?Çok ezdin,çok yordun,çok hırpaladın beni…Hani ateş olup yaksan bu kadar acımazdı canım…Yandığımla kalır,kavrulduğumla biterdim,bir kerede bir kerelik sancıyı çekerdim…Lakin bu çok daha ağır bir ceza…Her gün yokluğunla vuruyorsun beni,ölü bir sevda da ölü bir kimliğe büründürüyorsun beni…!Bunu mu hak ettim,hak ettiğim bu muydu?Temiz aşkımı kirlilerin arasına bulaştırınca bak nasıl da hırpaladın gençliğimi…Bir anda her şey silindi kafamdan,gidişin hâlâ taptaze…Duruyor canımda…Durdukça da kanatıyor,kanattıkça da zehir oluyor…!Ölü sevdalarla yarıştırdın beni,mağlup oldum sayende,çoktan ölmüşüm meğer sensizlikle…Şimdi mutlu musun?Bu kez mutlusun…Dilediğin gibi alay et benimle,dilediğin kadar mutlu ol şimdi de.Nasıl olsa canımdan öte canım gitti,canımdan öte canım yalnızlığımın senfonisi olup da gitti…Hiçbir şeyi anlamaz,hiçbir sesi duymaz,hiçbir şey de gözüm olmazken;haydi mutlu ol şimdi…Anlamam,görmem,duymam artık…Lâkin anlayamaz,göremez,duyamazken;bir tek şey sağlam,bir tek şey aynı…Ölü bir sevdanın kırıntılarını toplamakla uğraşan benliğimde heder olup çok derin yanan yüreğim…O hissediyor,o hâlâ hissediyor…Sen gittikten sonra bile değişmedi…Çıkmazlarda seni arıyor,yalnızlığında sana ağlıyor,o değişmiyor…Mutlusun şimdi değil mi?Daha çok…Ölü bir sevdaya saldın benliğimi;beni harcadın sevgilim…!Ben bu kadar çok sevmişken,ben canımdan can vermişken,ben sana kaybolup sende hapsolmuşken harcadın beni…!İçimdeki sen sağlam hâlâ dipdiri…Çocuksu duygularımla büyüttüğüm kalbimde sana bir hediyem var;şimdi kapa gözlerini…Her ölü sevda da ayrı bir gemi yol alır,bir gün kapılar aniden açılır,sana hediyem;sensizliğimde bensizliği derinine çekmen…Bunun için de kalbimi sana veriyorum,bende kendini görüp,nasıl bir duygu olduğunu anla diye…Dedim ya;Kendinde beni gör diyemiyorum lâkin bende kendini gör o zaman biçare anlarsın…Hey!Sana sesleniyorum…Ben sonbahara teslim oldum da sana ne oldu,suskunluğunda gömüldü sevdaların…Çok sevdiğini sandıkların,ya da çok sevip yalnızlığa attıkların beynini mi kemirmeye başladı?Yapar bu beyin böyle yapar…Ama önemli olan;kalbimizin iplerini salmamamız…Ben ise sana teslim ediyorum;kalbimde kendini görüp kendine kendini sorman dileğiyle…Kötü bir söz bile çıkamıyor ağzımdan…Her şeyi söylerim lâkin bir türlü ona cesaret edemiyorum…Ölü sevdalara sordum kendimi beni nasıl görüyor,nasıl taşımak istiyorsunuz diye…Ölüler konuşamaz sevdiğim;ölüler konuşamaz…Benim satırlarım yaşatıyor beni…Seni?Susuyorsun,hep susuyorsun…Ölmeden beni de kendini de yenik düşürüyorsun…Ölü sevdalara attım kendimi,çok ince bir sızıydın daha önceleri kocaman bir yarasın şimdi…Yüzer de kurtulurum sandım,attım çamurdan yapılmış ölü sevdalara kalbimi…Boğuldum,sonunda boğuldum bittim sevgilim…İstediğin bu muydu,yüzün gülüyor mu şimdi?Sana seni emanet ediyorum,iyi bak sendeki sana…Bendeki ben;bendeki seni de alıp çoktan sisli yollara karıştı,yalnızlığım;sende bir daha arama beni…!
Dilara AKSOY