BİZ NEYİ TARTIŞIYORUZ

• 13 Mart 2009 Cuma 15:01:58

Konuşmak, tartışmak isteriz bazen, bize ilginç gelen yada sevdiğimiz konuları. Yalnız bunu yaparken tahammülsüzlük, hakaret ve devamında kendini beğenmiş bir tavırla karşımızdakine zorla kendi fikrimizin doğruluğunu kabul ettirmeye çalışırız. Neden acaba?

Adam gibi tartışmayı bilmiyoruz. Evet işte sebep bu. Ben kırmızı için, renkler içinde en asil olanı diye düşünüyorsam, bir başkası aynı şeyi yeşil için düşünebilir. Basitçe bir örnek size.

Kalkıp biri bana, yeşilin dindeki, doğadaki veya kendince kapılıp gittiği batıl inançlarındaki anlamlarını saatlerce anlatarak beni kırmızı sevmekten vazgeçirmeye çalışabilir. Kırmızının ateş olduğunu, ateşin şeytan olduğunu vs vs .

Olmadı mı, inandıramadın mı? E ben hala kırmızı için aynı şeyleri düşünüyorum. Ne yaparsan yap, o rengi sevmeme ve diğer renklerden üstün tutmama engel olamazsın. Adam şişmiştir. İllaki patlaması gerekir ve tabii ki patlar.

?****??****??

Bu ne mi oluyor? Adam annemi ve beni ne kadar çok sevdiğini anlatıyor. Olsun, kötü söz sahibindir diyor ve hala ondan adam diye bahsediyorum.

Sonrası siyasi düşünce farklılıkları. Benim desteklediğim parti illet, pislik, hain, alçak…
Duyduğu, gördüğü, bildiği ne varsa bir bir, makineli tüfek gibi sıralıyor. Ha vuruyor mu? diye sorarsanız gülerim. Çünkü arkasında sıra bekleyen değişik boy ve ebatlardaki kazıkları saklamak için hayli çaba sarf ettiğinden nokta atışı yapamıyor(!)
Benim sürekli susmam lazım ki o haklı olduğunu bir şekilde kanıtlasın ve beni de buna inandırsın. Aslında söylediklerine kendi de inanmayıp kıçıyla gülse de, onun derdi bu arenada ben şuyum dediği için ölene yada öldürene kadar kalmak. Ben halâ susuyorum, harika bir yöntemdir bu. Kekelemeye başlıyor, elleri ve dudakları titriyor.
…………………………………………..

Birazdan kalkıp beni hırpalamaya başlayacak. Susmam onu iyice çıldırttı. Hem kendi fikrini kabul ettiremedi, hem de benim neden bunu kabul etmediğimi öğrenemedi. Yine şişiyor, patlayacak. Konuşmayı ve etraflıca tartışmayı istiyorum. Ama ağzımdan çıkacak ilk a harfiyle şu anki durumdan çok daha vahim bir durumla karşılaşacağımı bildiğim için vazgeçiyorum. Boş açılan ağzım ve sonrası umursamaz halimle adam nakavt.
Perme perişan ve kısık bir sesle yol alır gider.

Bunlarla sınırlı değildir bu. Sana tezat yaratmak için ille yeni konular, yeni fikirler bulur(kavga edecek) tartışacak.

Hep böyle susmak iyi midir? Değildir tabi ki. Damar meselesi, yanlış damara denk geldi mi bende onun annesiyle özellikle ilgilenirim. Pişt bacım kadınsın, yakışıyor mu? demeyin. Senin dilinden anlamıyorsa, onun anladığı dilden konuşmak daha mantıklıdır.Bunun, kadınlığa veya erkekliğe yakışıp yakışmamasıyla ilgisi yok.Yahu rahat rahat birilerine küfür etmek bizim hakkımız değil mi?(bu siyasi bir gönderme değildir)

Efendim yazımızın gerçek hayatla ve kişilerle ve de kuruluşlarla uzaktan yakından bir ilişkisi yoktur. Belki içimizden birileri çıkıp, benim başıma da böyle olaylar gelmiştir derse, bir şey diyemem, onlar ilişki kurabilirler.

mart 2009