Keske hic mezun olmasaydin!

• 12 Mart 2009 Perşembe 02:37:57

Ayni okuldaydik ama tanismamiz mümkün olmamisti.
Bir yaz günüydu karsilastigimiz ilk an.
Yeni okulumuzun ilk günüydu,
Okula gec kalma korkusuyla kosusturmaktaydim,
Tika basa dolu olan otobüse binmem gerekiyordu,
Telasimi anlamis olmaliydinki, inip yerini bana vermistin.
O gün kimdi bu diye düsünürken, teneffüste öylece duruyordun karsimda.
Ertesi gün acaba yeniden orda olurmusun diye sabah 7 otobusunu aldim, ve ordaydin.
Sadece uzaktan gülümsüyordun her karsilasmamizda.
Cesaretim olsa ben gidecektim yanina, ama korkuyordum.
Bir umut diyerek 4 yil boyunca her sabah dersim bos olsada 7 otobüsüne biniyordum.
Ve 4 yil boyunca sen hep ordaydin.
Okul bitmis artik mezun oluyorduk, ve ben ismini bile bilmedigim sana asiktim.
Diplomami alip buruk bir sekilde okuldan ayrilirken, bir ses duydum.
Beni cagiriyordu.
Senin olabilme ihtimaliyle dönüp baktigim zaman karsimda bir baskasi duruyordu.
Yanima kosarak geldi ve "seninle tanismak isteyen birisi var’ dedi.
Tam o sirada kolunda sarisin bir bayanla karsiya geciyordun.
O an sanki dünyam basima yikilmisti.
Demekki sevgilin vardi ve bu ÿüzden 4 yil boyunca yanima hic gelmemistin diye düsünceye kapilmistim.
Karsimdaki oglanin sözünü bitirmesine bile izin vermeden, kosarak ayrildim o okuldan.
Neden daha önceden görmemistim ben o kizi? Neden sana kapilmistim bu derece?
Aradan yillar gecti ve ben seni unutamamis, bir baskasiyle birlikte olmamistim.
Bir gün ansizin bir davetiye geldi eve.
Eski okul arkadasimiz, yillar sonra bir balo düzenliyor, herkesi davet ediyordu.
Belkide yillar sonra seni yeniden görecektim.
Korkuyor, ama gitmeyide cok istiyordum.
Son saniyelerde karar verip hazirlanmaya baslamistim.
Uzun dalgali saclarimla beyaz elbisemin icinde bir peri kizini hatirlatiyordum.
Her adimda biraz daha heycan sariyordu bedenimi.
Yillardir sanki bu ani beklemis gibiydim. Acaba seni gördügüm zaman konusabilecekmiydim?
Baloda herkes cok egleniyor, bir ben gözlerim kapida seni bekliyordum.
Parti bitti ve sen hala yoktun, üzgündüm.
Yillar önce bana kosarak gelen kisiyi gördüm ve sordum.
Merak ettim ’mezun oldugumuz gün benimle tanismak isteyen kisi kimdi?’
"Ahmet abim’ dedi.
"O kim" diye sordugumda, bana seni tarif etti.
Üzülmelimiydim o an? Yoksa sevinmelimi?
Birden icimdeki o ask sanki dahada büyüdü.
"Yanindaki o bayan kimdi?’’ diye sordum. ’’Kiz kardesiydi’’ dedi.
Öyle mutluydumki. Göklerde ucuyordum o an.
’’Ahmet nerde?’’ ’’O niye gelmedi’’ diye sordugum an, yutkundu ve yere bakti.
Saskindim o an ve yine sordum.
Bir kez daha yutkunarak. ’’O yok artik’’ dedi.
Birden telaslanarak, nerde o niye yok diye üsteledim.
Mezun olduktan sonra sen onunla tanismak istemedigin icin Londraya calismaya gitmisti.
Senden o kadar etkilenmiski, her sabah dersi bos olsada, sirf seni görmek icin 7 otobüsünü aliyordu. Sanki yillarca bu ani beklemis gibi, Partiyi duydugun an buraya gelmek istedi. Seni yeniden görmek, bu defa kendisi konusmak istiyordu. Zamaninda ucak bulamadigi icin, otobüsle gelmek istedi.
Araci kullanan soför dikkatsizce kullandigi icin, kaza oldu.
Saskinlikla dinliyordum, ne yapmam gerektigini bile bilmeden, tek hissettigim yanimdaki yaslarimdi.
Trafik kazasinda agir yaralanmis hastaneye kaldirilmisti. Orda gec müdealeden dolayi, yasamini yitirdi diye ekleme yapti.
O an seninle birlikte bende ölmek istedim.
Yillarca ayri yerlerde ilk günün heyecanini yüregimizde tasimisiz.HABERSIZCE.
Seni kazanabilecegimi düsündügüm gün, tümden kaybetmistim.
Hayatim o günden sonra hep o 7 otobüsüne binmekle gecti.
Sanki hic mezun olmamis gibi, yine seni görürmüyüm umuduyla, o otobüse biniyorum.
Hadi gel artik, yillar gecti ben o ayni durakta saat 7 de seni bekliyorum.