KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ÖLÜM AKLIMIZIN NERESİNDE...
Fanidir dünya konan göçecek ecel şerbetini herkes içeçek…
Durup düşünmek lazım,
etrafında dönmek, inceden inceye incelemek lazım ne güzl bir söz.
Hiç birimiz kalıcı değiliz, kimse kazık çakmadı bu dünyaya, elbette hepimiz gidiciyiz. Peki ama hangimiz bunu düşünürüz. Hangimiz nereye ve nasıl gideceğimizin hesabını yapar ki?
Bugün bir misafirliğe gidecek olsak, yarın bir tatile gidecek olsak hemen oturur bir düşünürüz. Acaba ne giysek? Acaba ney ile nerden gitsek. Ve oraya ne götürsek… peki başımızı iki elimizin arasına alıp ta asıl güzergahımızın neresi olduğunu, oraya nasıl ne yüzle gideceğimiz hiç düşünürmüyüz? Aklımıza gelirmi hiç ?
Hangimiz bugün ölümü düşündü acaba? Ölümü ne kadar aklımıza getirdik ?
Son olarak düşündüğümüz ve bize itici gelen bir kelime olarak algıladık hep, getirmedik hiç aklımıza. Oysaki son değil bir başlangıç olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz.
Hayat kısa dünya fani, ebediyet gerçek sonsuz ve kalıcıdır, biliyoruz bunu. Ama ölümü ensemizde hissetmemiz gerekirken nedense hiç aklımıza getirmiyoruz. Hepimizi cennete girmek istiyoruz ama ölmeyi asla isteyenimiz yoktur. Bir memlekette Yaşayandan daha fazla nüfüsa sahip olan mezarlıklarımızı ne kadar düşünüyoruz, aklımıza ne zaman getiriyoruz orayı ve oradaki yatanlarımızı?
Nedir bu hırs, nedir bu dünya telaşı. Durup kendimize bir soralım, yaşımız kaç ve geriye dönüp baktığımızda bunca geçen zamandan ne anladık? Evet ne anladık acaba? Şimdi herkes kendine bir sormalı. Ben soruyorum yaşım 25 . dönüp bakıyorum geride koskoca 25 yıl bırakmışım. Ama ne anladın bu zamana kadarki koca 25 yıllık hayatında diye sorulsa bi anlık bir duraklama belki ve sonra gelen cevap hepimizde aynıdır.
Koca bir hiiçççç den başka bir şey değildir verilecek olan cevabımız. Ömrümüzün yarısı geçti demek bile hata, beklide tamamladık yaşamayı. Şuan şu yazıyı okurken ölmeyeceğimize hangimizin bir garantisi var ki? Bu kadar garantisiz bir dünyanın içinde olduğumuz halde sanki elimizde garantimiz var gibi habire bir telaş ha bire bir koşturmaca da geçip gitmekte ömrümüz. Ölümü unutup dünya telaşının içinde hep belli bir eksen etrafında dönüp gidiyoruz. Oysa ki Aklımıza dahi gelmeyen ölüm bir nefes kadar yakın bize. Ama biz hiç hatırlamayız onu. Hatırlamak istemeyiz beklide. Ancak bir yakınımızın cenazesinde aklımıza gelir, yada bir cenazenin selasını duyduğumuzda, yada bir mezarlığın önünden geçerken gelir aklımıza ölüm. Peki ya diğer zamanlar hiç gelir mi??? İşde tam bu noktadan çıkarak hepimiz bir soralım kendimize….
ÖLÜM AKLIMIZIN NERESİNDE????
YORUMLAR
bravo arkadaşım kutluyorum seni..ömrümüz bulunduğumuz an dır...bunu bir anlayabilsek neler yapmazdık ki..bir saniyemizi boş geçirirmiydik acaba?...Allah kuran ve iman nasip etsin..sağol varol nur ol...
harika bir yazı okudum gerçekten insanlar ölümü umursamıyor artık.tebrik ederim çok ama çok güzeldi
Gönlüne sağlık kardeşim. Ölümü çok hatırlamak gerekliliğini bir kez daha vurguladın. Allah yar ve yardımcın olsun.
serhatkahraman tarafından 5/7/2009 10:22:47 AM zamanında düzenlenmiştir.
allah razı olsun kardeşim
şair olduğunu bilirdim de makale yazdığınıda öğrendim değerli çalışmalarını beklerim kalemine yüreğine sağlık
-ölümle yasam arasinda ince bir cizgi var... elbette ölüm korkuldugu kadar kötü bir sey degil yoksa ölürmüydü Hz. Muhammed, o ki Allah'in en Sevgilisiydi...
-ölüm zaten bir yok olus degildir bir boyuttan baska bir boyuta gecistir... bu yüzdende Allah Kur'aninda "her canli öümü tadacaktir" diye bildirmektedir... egerki ölüm bir son olsaydi baska bir ifade kullanmaktan acizmiydi??
-ölüm bazilari icin bir ceza niteliginde bazilari icinde mükafatdir, bunu elbette bizler bilemeyiz...
-bunlari bende cokca hatirlar ve düsünürüm ancak neden öümün hafife alindiginin sonucuna varamam...
*
-evet, geriye bakildiginda koca bir hicle karsilasiriz ve gelecegide bilmedigimiz icin oda koca bir hicdir, bu demek oluyorki bizler yanlizca bir 'an'nin icerisinde kayboluyoruz...
*
-ama Ahirete imana, ölüme, cehenneme ve cennete imana sira gelince yüz üstü tökezliyoruz cok yazik...
-sorun basli basina 'iMAN' ile alakalidir (bence) ama buda kuru bir iman olmamalidir, 'GAYB'a iman olmalidir...
-ama ahiret inanci ya hic yok yada cok zayif oldugundan oraya hazirlik yapilamaz maalesef...
-ben, öyle seylere tanik oldumki, 'cehennemden gelen olmadi, geleni görsek is degisir' gibilerinden sacmalayanlari cok gördüm...
-halbuki en güvenilir söz Allah'in sözü degilmidir, O' Kur'anda cehenmeden ve cennetten bahsetmiyormu? niye baska ispatlar gerekiyor anlamis degilim...
-insan yasadiklarina isyan icinde olunca hem bu dünyasi karariyor hemde ahiretini ziyan ediyor... halbuki nasip olana razi gelse hem huzur icinde olacak hemde Allah razasini kazanacak...
-kimse kimseden yaratilis bakimindan üstün degildir... ölmek icin dogduk, dirilmek icinde öümü tadacagiz...burdaki sayili güne oradaki EBEDi hayati nasil kiyaslariz...
-birde bizi cok seven yüce Rabbimiz varki bize son nefese kadar TEVBE hakki tanimakta, öyle cömertki Allah rizasi icin yapilan her iyilige 10a 700 vermekte...
-sevgili Fatih, ustaca bir calisma cikmis kaleminden, kutlarim... bu konuda herkes, KUL olarak üzerine düseni yasamali ve mahser gününde alni acik yüzü ak cikabilelim AllahIin huzuruna...
-Rabbim cümlemizi, cok bilip az amel edenlerden degilde az bilip cok amel edenlerden eylesin...
sevgiyle kal...
