Yokluğunun 53.günü Baba.

• 3 Şubat 2009 Salı 19:09:03

Baba kalk hadi.

Bak yeniliyorum baba.İnsanlar sensizlikten delirdiğimi sanıyor uyan hadi baba.

Ben burdayım üzmeyin kızımı de. Hepsine kız baba hepsine kız.

Duy beni .

Acizim anlıyor musun? İhtiyacım var yüzünü görmeye. Sarılamasamda çocukluğumdaki gibi sana sesini duymaya ihtiyacım var baba.

Anlat onlara bu bir yalan de lütfen ben gitmedim de. Kalk baba yattığın yerden.

Avuntu olamaz yüreğime bir avuç toprak.Hani çınar ağacı gibiydin sen bu ne o zaman baba.

Orda yatan beden sana mı ait?

Yeni evin orasımı baba konuşsana?

Bak yine bekletiyorsun kızını geceleri.Yine gözlerim yola düşüyor.

Saat gece yarısını geçince içim cız ediyor biliyorsun.

Saatler hiç geçmiyor.Ansızın kapı sesleri duyuyorum birde ayak sesleri seninkine benzeyen.

Kalbim acıyor...

Şu sol yanım dertli yanım var ya baba orası öyle acıyor ki anlatamıyorum.

Bu yara kabuk bağlamıyor.Teselli edilemiyor insan.Teselli bulamıyor.

Hastane odasında nefesini dinlediğim gece geliyor aklıma.

O gece hiç bitmeseydi keşke.ilk defa sabah olmasın istedim.Hep öyle kalsaydık baba.Yanımdaki yatakta uyusaydın keşke.

Keşkeler için zamanımız yok değil mi vakit öyle geç ki zamanı durduramıyoruz.

Senin hastalığını öğrenmeden bir kaç gün önce arkadaşıma "babamla bir ömür geçirmek için vaktim olucakmı acaba?" demişim. Olmadı o altı ay öyle kısaydı ki.

Göz açıp kapatıncaya kadar geçti gitti sanki.



Neden bakamıyorum baba yüzüne?

Neden sakladın yüzünü benden?

Anlayamıyorum baba.

Anlatamıyorlar.



Bir el var içimde sanki kalbimi sıkıp bırakıyor arada bir. Nefes alamıyorum nedense.

Varla yok arası gidip geliyorum.

Güçlü değilim ben kabul ediyorum. Sensiz geçen her zamana yeniliyorum.

Kızıyormusun acaba bu sen değilsin diye.

Hatırlıyormusun baba? Küçükkende sensizlikten ağlardım ben.

O gün bugündür hayat gözyaşlarımı silemiyor.



Çok direttim soğuk yerlerde kalmayasın diye.Çok istedim inan ama gücüm yetmedi. Alıp gelemedim seni o soğuk odadan.

Sen soğuklara dayanıksızdın,nasıl bıraktım seni nasıl bilmiyorum.

Getireceğiz dediler belkide diyenlere inandım baba.



Kızma ne olursun öyle kırgınım ki zaten çocuk olsa küserdim sana bırakıp gittin diye.

Şimdi hangi yüzle küsücem sana? Bıraktım seni işte orda.

Alamadım,getiremedim.

Bilsen ne kadar suçluyum bunun için.



Gidişini kabullenmek öyle zor ki! Kalbim delik deşik.

Hayatın önünde diz çöksem,emanet ettiğin onurumu yerlere sersem geri getirir mi seni bana?

Seninle geçirdiğim son bir dakika için ömrünü yoluna sersem peki?

Ağlamıyorum kızma baba.

Bu gözyaşları denizin taşmasından.



Eğer kalsaydın baba bu sene mantar toplayacaktık beraber.Çam ağaçlarını sırtlanıp gelicektik.

Dedemin evini yaptırıcaktık belkide.

Büyüdüğün evi,çocukluğunu.

Hep o evde yaşamak istedim ben sen kokuyordur diye.Duvarların arası çatlamıştı gece yatılmaz orda demiştin.

Hep neyi düşledim biliyormusun baba ? O evde seninle sabaha uyanmayı.

Şimdi sabahlarım daha karanlık.Gün ışığı girmiyor odamdan.

Evde kimse olmayınca gömleğini dolabımdan çıkartıp uzun uzun bakıyorum.

Kokun kalmamış gömleğinde.

İçim doluyor baba.Güçlü görünmek istemiyorum.

Özlem gurbetlik derler ya bizim köyde baba sende bizi özlüyormusun?

Geceleri kaçıp gelsen?

Saçlarımı okşamasanda uzaktan baksan şöyle ben hissetsem seni olmaz mı?

Ellerine dokunmak baba şahadetin en ön saffası,gözlerin baba ela okyanusu, ben okyanuslarda boğulmaya yeminlimiyim baba?

Özlüyorum seni işte doyamadığım kadar.

Gelicem baba yanına çok az kaldı biliyorum,hissediyorum baba
ve seni asiliğim kadar çok seviyorum...