karanlık basıyor gökyüzümüzü!

• 22 Ocak 2009 Perşembe 17:45:27

Mevsimler değişti önce, ruhum seyr-ü seferde idi...
Günden güne mi heyhat, yoksa yıllar geçtikçe mi, insan bu denli kaybolur oldu?
Benim mi sesim çıkıyor, yoksa bir karabasan mı bu, ya da diğerleri sağır, dilsiz ve kör mü oldu?
Canım acıyor, kalbim acıyor, dayanıyorum...
Bütün inandıklarım alt üst...
Dayanıyorum...
Bilmediğim bir dünyada kayboldum...
Gökyüzünü siyaha boyamışlar burada, yağmurlar asit yüklü yağıyor, bütün çiçekleri kopartıp, yerlerine demir güller dikmişler... İnsanlar var, her sabah uyanıyor, işlerine gidiyorlar, kurulu robatlar bunlar... Her akşam eve dönüp aptal kutusunda masal dinliyor,sonra yeniden uyuyorlar...
Ben dayanıyorum...
Çok uzakta biri var, biliyorum o sensin...
Sende kayboldun, sende dayanıyorsun...
Sesini duyan, gözlerine bakan insanlar arıyorsun...
Bak çok uzakta olsa görüyorum seni, gelemesemde şuan yanına...
Bir karabasan bu, aç çocuklar giriyor rüyalarıma, eksi beş derecede ayağında çorap bile olmayan terlikli çocuklar giriyor rüyalarıma, insan amcalarının altıkları bombalardan bütün vücudu yanmış, ellerini ayaklarını kaybetmiş Ahmet giriyor rüyama, ben utanıyorum...

Benim ayakkabılarım var, karnım aç değil, tepemede bomba atmıyorlar, peki neden mutlu değilim?

Ayakkabılarımı giyecek ayaklarımda var üstelik ama Ahmet’e bakınca ağlıyorum...

Canım acıyor, kanatıyorum kalbimi, kimse görmüyor...

Kimse görmüyor bizi... Allah bile unuttu sanki!

Kimse duymak, bilmek istemiyor bunları, hukukla hallediyorlar, hukukun işini, yirmibirinci yüzyılda demirparmaklık ardında ölüme terk edip vuruyorlar giyotini... İnsanlık ölüyor, yamyamlar seyrediyor...

Karanlık basıyor gökyüzümü/zü... Hiç olmadığı kadar pislik yağıyor üzerimize... Şahidiz tecavüzlere, şahidiz cinayetlere.... Lakin, tanıklığımız geçersiz!

Umursamaz olamayanlar etik değerlerle, direniyor!

Canımız acısada, kan ağlasada gözlerimiz... Kazanmadan ölmeyeceğiz biz...

Buda bir delinin inadına küfrüdür, yalancı ve dilsiz şeytanlara...

Öldürün bebekleri, tutuklayın size isyan edenleri, katledin Kemal’in askerlerini, işkenceden geçer, inadına pislik içinde çiçek açarız biz...

Karanlığın devranında inadına yaşar, yüzünüze tükürmesinide biliriz