BİL İSTEDİM...

• 13 Ocak 2009 Salı 00:02:00

Yıllar yılı acı çekmiştin, istemediğin bir ortamdaydın. Anne -baba sevgisi görmemiştin benim gibi..Eksik yaşamdı seninkisi..Benim gibi sevgiye açtın gördüğüm kadarıyla...
Acına, yaşam mücadelene ortak olup, yüreğimi yüreğine, ömrümü ömrüne katıp seni mutlu edecektim. Ben senden sadece sana verdiğim sevgiyi kabullenip, bu sevgiyi yaşamanı istemiştim. Yalnız seni istiyordum… Ama o kadar ters davranıyordun ki bana… Çok sevilmek bu kadar kötü müydü? Gerçekten böylesine ağır mıydı ki?Sevgimin karşılığı bu
olmamalıydı...

Sevgiye hasretim dediğini düşünüyorum da... Hayatıma bilmediğim anlamlar getirmiştin. Gözüm kapalı hayatımı ortaya koyduğum bir kumar oynamıştım.Herkesi kırmıştım sana olan aşkım için..Ama senin için mücadele ettim.. Ya seni kazanacaktım, ya da kendimden VAZGEÇECEKTİM. Seni kazandığımı düşünüyordum meğer kazanamamışım..İnsan sevdiği birini kazanamaması ne kadar kötü..

Var mıydı böyle kimsesiz darmadağın olmak, biçare kalmak, var mıydı? Keşke beni böyle ödüllendireceğine, hiç ödül vermeseydin. Onca yüreği senin yüreğine feda ettiğim halde, yüreğin kocaman sevdamı alabilecek kadar büyümedi…Benim seni sevdiğim kadar sevemedin beni ya da sevgini gösteremedin...Ne olurdu ki birazcık sevdiğini hissettirseydin...Kilodan mı düşerdin..Onurun mu ,gururun mu incinirdi...

Ben de sana büyük bir sevgiyi vermekte diretiyordum. Bu kadar direttiğim için beni bağışla…Senin için feda ettiklerimi düşününce(anne-baba-eş-dost gibi)kendimi sevdirmem
şarttı..Demezlermiydi bu mu senin sevdiğin adam...Yüzüne bile bakmıyor...

Beni kırgınlıklarla, çelişkilerle, cevabı sende olan bir sürü soruyla ve bitmek tükenmek bilmeyen "keşke"lerle bıraktın, bana onca acı verdin ama yüreğim düşmanın olamıyor. Her gün alabildiğine yanıyor, istesem de istemesem de seni özlüyor, seni istiyorum.

Yüreğimi koparıp atmak mümkün olsaydı hiç düşünmeden koparıp atardım. Ama artık kendime sözüm geçmiyor.

Başımı ellerimin arasına ne ilk ne de son alışım. İlk acım değil ama en büyük acımsın.
Nelere dayandı bu yürek...Her zaman cesaretini topladı..Bir tek senin aşkına yenildi..
Yenildi sayılmaz...Yine azmim yerinde...Kazanacağım seni öyle veya böyle...
Kimseyi sevemeyeceksin benim sevgimi gördükçe...Pişman olacaksın...Canın yanacak,üzüleceksin..Yaptıklarını hatırladıkça kendi kendine ezileceksin...

Bir limandayım ve senin bindiğin gemi çoktan uzaklaşıp gitti. Bunu kabullenemiyorum, zoruma gidiyor, canımı acıtıyor.Ama hiç bir yere demir atamayacaksın...Yine bu
limanda olacak yerin...Ben inanıyorum sen de inan...

Sen yüreğimdeki hasret! Yarım kalmışlığım, unutulmazım…
Seninle dünyaya getirdiğim üç tane güzel yüzlü meleklerim için seni unutmayı hiç düşünmedim..Sen benden kopsanda ben hep mücadele ettim...
Unutmadım...Mücadele ettim..Hep sevdim..Seveceğim de...BİL İSTEDİM...