Kimsesiz Değiliz !

• 19 Aralık 2008 Cuma 15:15:15

CANIM !..

Kızım demek,bağrıma basmak, öpüp koklamak istedim seni şu an !..
Mutlu olmana çok çok sevindim inan !
Biliyordum, senin o mektubu okuduğunu.Hissediyordum, senin için yazıldığını hissettiğin gibi !

Canım !..

Bak sana ne anlatacağım..

Yaşı senden küçüktü, okula gitmeyi çok istemesine rağmen, babasının baskısıyla gidemedi,yarım bıraktı okulunu.Zaten pek çalışkan bir öğrenci de sayılmazdı..Bu da bahanesi olmuştu babasının..İçine attı bunu da diğerleri gibi, konuşmuyordu kimseyle,annesi de yoktu teselli edecek..Yalnızdı kendi içinde, isteklerini bekletirdi,büyütmezdi gözünde,ama bu hali onu iyice suskun etmişti.

Gün oldu, günler günlerin içini kederle,yaşla ve anlaşılamamakla doldurdu.Ve bu küçük kız henüz onbeş yaşındayken,evinden kaçtı.Daha ilk adımında pişman olmuştu,ama şiddet korkusunu yenemedi..O zamanlar bir vesile ile tanıdığı, kendisinden büyük olan bu kadına abla gibi görüp onun yanına sığınmıştı.Kadın bir sinema salonunda çalışıyordu.Yalnızdı ve bir erkek kardeşi vardı.Ara sıra geliyordu ablasının yanına.

Evinden kaçan kız,bu erkek kardeşten ürkmüştü ve oldukça rahatsız olmuştu onun bakışlarından..Fakat kadına söyleyemiyordu.Dışarda kalır korkusuyla..Gerçi kadın kolluyordu kızı yanından ayırmıyordu ve kızın anlattıkları yüzünden ailesine de haber vermek istememişti.Yine de yaptığının suç olduğunu biliyordu.Genç kız iş aramak için her gün evden çıkıp,bilmediği yerlerde beş parasız dolaşıyor kapıları çalıyor ama insanların ona iş yerine başka teklifleriyle karşılaşıyordu.Akşamları kadının yanına uğruyor onunla birlikte eve dönüyordu.
Bu durum bir hafta devam etmişti.Yanın da kaldığı kadına yük olduğunu anlıyordu genç kız,ama ne yapmalıydı ki ? Her gün iş aramaya gidiyordu gazetede baktığı ilanların adreslerine giderek,eli boş dönüyordu.Kaldığı evin yan tarafındaki binada oturan bir genç kızla tanıştı.Ona iş aradığını söyledi, kız ona, çok samimi davranmıştı , dayanamayıp anlatı verdi ,başından geçenleri..Kız da ona, o evde kalmaması gerektiğini ,o kadın için iyi şeyler söylenmediğini anlattı.Ve genç kıza yakında ki,yatılı kuran kursundan bahsetti.Eğer dilerse oraya yerleşebileceğini söyledi ve ertesi sabah evlerine çağırdı.
Genç kız o gece öyle heyecanlıydı ki, sabah olmak bilmiyordu...Uykunun damlası yoktu gözünde.Anlatmak istedi kadına.Ve anlattı ,teşekkür ederek...O da razı olmuştu..

Genç kızın hayatı değişiyordu yeniden..
Çünkü o her gece uyur gibi yapıp, diğerleri yatınca kalkıyordu,abdest alıp dua ediyor ve namaz kılıyordu..Yarabbiii yardım et diye, göz yaşları içinde ,kimi zaman seccade üzerinde uyanıyordu...
Pişmandı, hem de çok pişmandı !..Utancı ikiye katlanmıştı.Sabır edememiş,babasını da üzmüştü.Kendisini anlayan yok diye yaptığı bu hata,başına telafisi olmayacak halleri getirecekti...Biliyordu ,fakat dönemiyordu evine.Kendince cezalandıryordu babasını, sevgisizlik, anlaşılmamazlık, annesizlikti belki de bunlara sebep.Yüreğin de taşıdığı kendince sıkıntılarına bir cevap eli uzatan olmamıştı, o yaşlarda ergenlik yaşıydı ve kimse anlamıyordu onu .Ya da o öyle sanıyordu !

O genç kızı Rabbi ona buldurdu !
Çağırıyordu her gece,yardım et ne olur Allahım ! diyordu
İnanan kalbine cevap vermişti Rabbi !
Tüm sıkıntıları yer değiştirmişti o gecenin sabahın da...
Sabah, çağrılan eve gitti..
Eve girerken,yüzünde ve yüreğinde mahcubiyet vardı.Genç kızın annesi ona kahvaltı yapması için sofra kurmuştu...
Yeni kıyafet de almıştı..
Sofraya oturdu,sıkıla sıkıla..Böylesi sıcak evler var mıydı ki ?..
Böylesi merhametli,ilgili ,samimi sofralar var mıydı ki ?Ben neden dışarıdayım, ne suçum vardı, niye benim babam bu kadar sertti ? diye geçiyordu , şaşkın yüreğine ’yok’ ları hatırlatan o sıcacık yuvanın duvarları..

Gözlerinin yaşı ,lokmaların boğazına dizilmesine sebep oldu.Hıçkırıkları duyulmasın diye zorlanıyordu ama,yaşları yüreğinden taşıyordu adeta,farketmişti kızın annesi..O da, kızı da ağlıyorlardı..Kadın, bu öksüz kızın başını ,ellerinin arasına alıp,yüzüne bir anne sıcaklığında öpücükler konduruyordu,saçlarını okşayıp, ona bütün bunların bir sonu olduğunu söylüyor teselli ediyordu ...
Annem.. Annem dedi genç kız, sarıldı kadına ..Üzerinden kara bulutların ağırlığı gidiyordu,solgun yüzüne,korkan yüreğine bir sevgi damlası damlamıştı.

Daha sonra, söylenilen yere gitmek için evden çıkmışlardı...

Çağır mevlam ,çağır beni...
Sen bilirsin her işini
Ben yetimim ,ben öksüzüm
Sen silersin dertlerimi

Canım, yoruldum bu gün...Daha sonra kaldığım yerden devam ederim umudumla....
Öperim gözlerinden...
Annen gibi !!