SEVGİLİLERİN BENZERSİZİNE;

• 7 Aralık 2008 Pazar 00:43:32

Sana sevgimi nasıl anlatabilirim ki!anlatırsam ki;bu çok zor , bir mucize olur.Mucizeleri sever misin sen anneciğim!benim için en büyük mucize sensin.Ateşin hararetiyle birlikte beni serin gölgelere nail ettirensin.Sıcaklığını duyarım en zor anlarımda , ellerim titrer cesaretim olursun en utangaç anımda, avuçlarımda hissederim bana verdiğin kuvveti.
Kaç bahar oldu seninle ve sensiz.Ben belki büyüdüm ama o içimde şımarttığın çocuk hiç büyümedi ve sanırım içimdeki tecellin olduğu sürece hiç büyüyemeyecek.Sen hep sev beni annem hep şımart.Bilirsin kızlar nazlı olurlar sende nazla biraz beni.Gel gene oturup boncuklardan kolye yapalım yada tuz buz oynayalım nedersin? bu hoşuna gitmez mi?tıpkı eskisi gibi tıpkı çocukluğumdaki gibi.Arkadaş olalım şimdi de,bana nasihat et bende reddedeyim bana savunduğun gerçekleri.Aslında aslolan sensin,ama anla biraz anne ben daha çok gencim.Belki birgün olgunlaşıp senin gibi düşüneceğim, ama biraz sabret annem, sabret ki sonu selamet olsun!
Seninle dolu bir hayat, sensizliğe alıştıramam ay yüzlüm!Sen hep orada durmalısın,doğmalısın üzerime, üşüdüğümde ısıtmalısın ateşinle, ben her korktuğumda cesaretim olmalısın avuçlarımda.Yoo hayır beni bırakıp gidemezsin uzaklara, çok uzaklara.Ya bende gelmeliyim ya sende gitmemelisin.çünkü ben sensizliğe hiç alışamam annem.Yine hüzün düştü gönlüme ben her aklıma getirdiğimde hasretini böyle olurum bir tuhaf olurum işteKkara bulutlar çöker üzerime kaydıramam onları birtürlü beyazları gelmez üzerime.
Kır saçlarında her teline kurban olduğum biriciğim!Bak gene ağlıyorum işte,gözlerim dolu dolu oldu gene.Hasret hep böyle mi yapar anneciğim hep acıtırmı insanın yüreğini?Hadi avut şimdi beni.ama eskisi gibi emziğimi ağzıma koyarak değil, artık herşey farklı anne. Artık ben yazıyorum seni defterime oradan yüreğime.İşledim adını içime her nefes aldığımda adın hep adımın üzerinde.Bir bakmışsın kalemimin ucunda ki beynim olmuşsun bir bakmışsın gözümde ki yaş.Kaçma hiç benden anne ben sensiz olamam anlatamam içimde ki suskun çocuğa bunu.Çığlığın olurum avazın olurum ama sen benim kara yazım olursun eğer gidersen birgün uzaklara...
Ya benim güzel annem, ben en iyi sen anlarsın değil mi?zaten başka kimseler anlamıyor.Ne uğruna kavuşma ümidi için dua ettiğin dostların nede içinde bir çok şeyle savaşan benliğim.
Yıldızlara gidiyor şimdi gözlerim, hani senin saçlarında da yansıması tecelli eden parıltılara.Onlara bakıyorum seni görüyorum.Ama onlar gündüz olunca gidiyorlar bilinmeyene.Sende gider misin ve sonra tekrar doğar mısın gökyüzün de?Birgün eğer benim de en az benim seni sevdiğim kadar onlarında beni seveceği evlatlarım olursa onlara hep seni anlatacağım.
Gül kokulum buram buram kokun bende sıcaklığın herdaim ellerimde kalsın.Sana sesleniyorum anne, kara yazılım sevdiğim!AFFET beni diyorum tüm yaptıklarım için kırılma bana.çünkü ben hiçbir zaman seni kırmak istemedim.Ama sen annesin unutma, sırf bunun için işte anne AFFET beni...