KASIM SANCILARI

• 13 Kasım 2008 Perşembe 00:09:23

kasım...

puslu bir hava var yine ,gökyüzünde güneş yok...ortalık kasıma bulanmış..her yer sararmış hatta geceden kalan ayazın etkisiyle çürümüş yaprak dolu...artık ağaçların çıplak kalan dalları ortaya çıkıyor...
ama her zamanki sessizliğinde yine bizim buralar...okul dönüşü birazcık yüksek sesle gülüşen iki okul çocuğunun sesleri geliyor odama doğru,ama onlarda soğuktan dolayı olsa gerek sesleri kadar çabuk geçip gidiyorlar...

istanbulu düşünüyorum şimdi...
denizin üzeri de gri bulutlara teslim olmuştur şimdi;martılar kanat çırparken insan acaba onlarda üsüyormu diye düsünüyordur...sahilde kimsecikler yoktur. belki bir ayyaş belki bir yalnız dede geziniyordur...
nerden aklıma düstü bu istanbul şimdi oysa aklımda başka bir şey vardı...

aklıma özlediklerim geliyor...
mesela babamı düsünüyorum...gidip ziyaret edemiyorum,herkesler gidiyorda ben sadece dinliyorum gidenlerden..öyle anlarda kokusu geliyor burnumun ucunda tarifi olmayan bir özlem sarıyor bedenimi ..her yanım birden açıyor...
o başka biriydi...ne dediyse çıkıyor ne anlattıysa kendini doğruluyor..
yıldızları seyretmeyi çok severdi merakla kendince yorumlar yapardı belki bir gün sırları cözülecek ama ben göremem derdi....ah babaciğim burda da bir yıldız burda da bir yalnız ,kendini çözmekten aciz....
herkesi seviyor tıpkı senin gibi ama bazen en sevdiklerinden bile olmadık zamanlarda olmadık haberler alıyor..
nefesim daralıyor,o zamanlar yeniden küsüyorum hayata...
insanın kendinden başka dostu yokmuş...neden yokki?
güven duygusu neden bu kadar ucuzladı
neden insanlar geride bırakacakları yanlarına alamayacakları şeyler için ömür tüketiyor...

seviyorum demek bu kadar kolay ve güzel olmasına rağmen neden bu kadar sevgisiz bu dünya...

kasım...
bana kimsesizliğimi hatırlattın ya yine...
hadi ayaz gecelerine geri dön sen..
yüreğimde dünya dolusu sevgi var
sevgisizlere inat..
dağıttıkça çoğalan ,gizle günesini
ben burdayım,
burada...

YILDIZ