ARDAHANÖYKÜLERİ/KADİMİ İT BOĞMUŞ (2)

• 9 Kasım 2008 Pazar 23:00:50

ARDAHAN ÖYKÜLERİ:2
KADİMİ İTLER BOĞMUŞ
YALÇINER YILMAZ’IN
Ö Y K Ü S Ü.

Kadimi İtler Boğmuş


Kadim Hanak- hoşuret/Dilekdere köyündendir..Bİmekan,orta yaşlı Ardahan ortamında bermutad hayatına devam eden biridir.Konakladığı yerlerden bir müddet sonra ayrılır.Bimekanlığıda bu kadardır.
Son zamanlarda;ayakkabı boyacılığını icat etti. Onunla idare edip gidiyor.
Ardahanlılar, ayakkabılarını boyatma bahanesiyle, Kadime harcaması için para verirler Kadim de elli saate ayakabı boyardı.
’Kadimi ommayaydı’
’Ommak’ Ardahan da kullanılan bir deyimdir.
Ommak: Ermek, başarmak.Vesile edindiği şeyin vasıtasıyla başarıya ulaşmak.
Ardahanlılar; kendi aralarında yarenlik ettiklerinde :
_ Ommayasın. Derler. ( Ommuyasın)
Bir ilenme kargama- kargış gibi değilde daha çok alkış gibi kullanılır.
...Ve Kadim ’Ommadı.’
...Ne hayatında, ne yaşantısında.
Kadim adı gibi Kadim olmadı. Bahtsızdı.
Zaten o da gamsızlığa vermişti kendini...Milletin sorusuna kafasına göre cevap verirdi.
Başındaki kasketi bahtının bir göstergesiydi.Kasket başında "Devrik Kral gibi "yıkıldı-yıkılacak dururdu.
Bizim burada, nedense kasket takanlar tesbih çeker gibi habire şapkalarıyla oynar.Şapkasız erkekte yok gibidir.
Kadimin, öyküye konu olması şundandır.Kadimin bir zemheri akşamında Bölge okulu önünde sokak lambalarının altında aç köpeklerce boğulması ve "parçalanması".
Ertesi günü:
"Kadimi it boğmuş" diye Ardahan seslendi.
Evliyaoğlunun kahvesinde duydum.
Hamallar aralarında konuşup duruyordu.
Sabahın erken saatleriydi...
Kars’tan gelen yolun önündeki kapının sağında, oyun masasında çay içiyordum. Solumda oturan Hamal Nadim emi :
- Ne zaman olmuş ? Diye sordu .Karşısında oturan Ferik dayıya O da:
-Dün akşam çarşıdan o kaldığı ahura giderken.İt sürüsü boğmuş.
Nadim emi :
-Boya zandığı elidemiymiş?Yoksa kahvede bırakmış. Dedi.
Dedi. Ama umursamaz gibi demesine kanmamak lazım.İçin, için ve derinden Kadime üzülüyordu. Kadimi severdi
. Kadim hakketten garipti. O yüzden çok severdi.
Kahvehanede en kıdemli hamal Ferik dayıdan sonra Nadim emi gelir.Kıdem sırası yıllardır böyle, aşağı yukarı değişmedi.
Kar yağıyor....Evliyaoğlunun kahvehanesine..Kars yoluna...Şefiklerin petrol istasyonundan taa..Kinzodamala Hanak tarafına Ramazan tabyasından mutruf mahallesine...Kar yağıyor....Beyaz ve buz yağıyor. Kadimin al kanlarına belenmiş karların üstüne kar yağıyor.Kadimin hayatına nokta koyduğu buradan başlayarak kar yağıyor.Uzaya,evrene,galaksiye 360 dereceyle nokta-i Kadimden başlayarak sonsuz -sona kar hem ağıyor hem yağıyor...Kar Kadime beyaz,beyaz üşüyerek ağlıyor...Kar,soğuk yağıyor.
"Güneşin üşüdüğü yer,Ardahan."
Nadim emi dün ayakabısını Kadime boyatmıştı.Laflarken bir yandanda aralarında el şakalaşmaları oluyordu.Nadim emi:
-Kavat, evlensene!
Kadim:
-Kim bize,gelir.Yahu.
Kadimin ağzından sigara,müştük düşmezdi.
Enli ağzına paralel Ayhan Işık bıyıkları yüzü traşlı olduğunda essahtan yakışırdı.
Konuşurken, saflığını peltekliğinden çıkarırdınız.Fefeleştikce masumlaşırdı...
Bu görüntüler ,izlenimler Nadim eminin gözünün önünden yavaş-ağır gelip,geçemedi.Yüreği sızladı Kadimin acıklı sonuna ...
Böyle olmamalıydı..
Böyle mi? Olmalıydı...
Kadimin ayrılışı başka , başka da mümkündü.
"Ölüm var ölüm gibi ölüm var zulüm gibi."
Hızla kendini topladı. Kalkacaktı.Karstan gelen un kamyonu kahvenin önünden geçti.Arabayı; kahvede oturan hamallar boşaltacaktı.
Nadim eminin komik atraksiyonları vardı. Sevinçli-üzgün olsun farketmez elşakasını yapardı.
Ferik dayı kapıyı açtı. Seslendi:
_Nadim! Haydi, ya, Allahını seversen.Çıkalım.
Nadim emi elini Ferik dayıya götürerek el ense çekti.
-Deshoş Malatyalı Fahri! Dedi.Yıllar var ki bu hitabı söyler. Ne anlama geldiğini sorduğumuzda da boşver ,der geçer.
Kadim yersiz-yurtsuzdu şimdi soluksuz-solgun.Yaklaşık on-onbeş aç kalmış köpekler parçaladı.Köpekler aniden saldırıp.boğup.sonrada parçalamış..
yetişen insanlar ancak Kadimin cesedini kurtarabilmişler.Savcılığın gelmesi...Netice: Belediyenin ön ayak olmasıyla Halil efendi mahalle mezarlığına defin edildi.
Bir ayakabı boyacısı..
İki hamal...
Bir yazar..
Bir şehir
Bir an gelir ki...
Hayat daim olur. Olursa?
Bunlarda olduydu . unutulmasın.
yalçıner yılmaz/9/11/2008
gebze