12 YIL SONRA BAŞTAN BAŞLAYAN HAYAT

• 10 Ekim 2008 Cuma 00:00:00

Birkaç eşya ve çok eskiden kalma bir resimle gelmişti buraya. İçeri girerken hepsi alınmıştı elinden. bir kaç saat sonra eşyaları ve bir resim getirilip eline tutuşturulmuştu. içerde 15 kadın vardı,hepsinin ayrı ayrı suçları. kimisi hafif, kimisi ağır suçlarla yargılanan 15 kadınla birlikte tam 18 yılını geçirmek üzere tıkmışlardı onu da o parmaklıkların ardına. Yatağı pencere kenarındaymış, pencere dediğide küçücük bir delik. Çıktıktan sonra anlattı bunları.
Olay üstüne olay,kavga bitmez,zaman geçmez, akşam olmaz,akşam olsa sabah olmaz bir hayat! İlk günlerde aklında takılı olan tek şey "18 yıl nasıl geçer burada". Öyle ya da böyle geçer! Kimseye ne derdini ne suçunu anlatmış,ne de kimsenin derdini dinlemişti. Konuşmamış,15 kişilik koğuşta tek başına yaşamıştı. 10 yıl süren mahkemeler ardından cezası 2 yıla düşmüş,12 yılı geçmişti burda. Evet geçmişti geçmesine ama, ne uğruna? Kimse bilmemiş,öğrenememişti bunu.
Gelirken yanında getirdiklerini giderken de götürüyordu şimdİ. Geldiği gün ki gibi sessiz sedasız çıkıp gitmişti. Yürümekten ayakları ağrımış,bir bankta oturup kalmıştı. Aklından geçenleri,içini kemirenleri,yaşadıklarını bir daha görmeyeceğini çok iyi bildiği bankta yanında oturan o yabancıya anlattı. Daha 25 yaşındayken kocasının kumar borçları yüzünden kendisini satmak istediğini,karşı koyduğu için onu sokağa attığını, gece yarısı sokakta saldırıya uğradığında kendini savunabilmek için bulduğu bir demir parçasıyla saldırganı yaralayarak sakat bıraktığı için 12 yılının nasıl ziyan olduğunu ve 12 yıl nasıl bu yükü içinde taşıdığını, hıçkıra hıçkıra,gözyaşlarına boğularak hepsini anlatmıştı. Kendisini 12 yılla cezalandıranlar, bu duruma düşmesine neden olanlara bir tek soru bile sormamıştı!
Bir daha görmeyeceğini,onu umursamayacağını düşündüğü yabancıya her şeyini anlatmıştı. Ama o yabancı onu hiç unutmadı. Belki herkes tarafından unutulmak istiyordu ve belkide unutulmuştu.Ama ne o yabancıyı unutabilmişti, ne de yabancı onu! Hayatını anlatırken nereden bilebilirdi ki bir gün o yabancının kendisini bulacağını ve o yabancıyla hayatını paylaşacağını!..

KADRİYE ÖZBEK