Kimin Sorusu Bu(bir diyalog denemesi)

• 19 Ağustos 2008 Salı 00:00:00

-kendi kendine yeterli olamıyorsun değil mi?
-bu da ne demek şimdi? nerden çıkardın kendime yetmediğimi? sen de kimsin hem?
-kim olduğumun önemi yok..önemli olan şu ki, soruya soruyla cevap veriyor ve meselenin aslına girmek istemiyorsun..
-pekala!..şimdilik geçelim kim olduğunu..nerden çıktı kendime yeterli olmadığım sahi?
-nerden olacak; kendi kendine yeterli olsan hiç geçmişten hatıraları çağırır mıydın ikide bir yanına!..
aslında hatıraları çağırıyorsun demek bile yanlış..hatıralara kaçıyor, hatıralara sığınıyorsun..yanılıyor muyum?
-ne var yani bunda? bunu yapan bir ben değilim ki!.. herhalde bunu zaman zaman herkes yapar, öyle değil mi?
-doğru bak bu..böylece sen herkesten çok da farklı olmadığını itiraf etmiş oldun değil mi?..
-bak bu ayrı konu..önce asıl konuyu halledelim..dağıtma da..
-tamam haklısın.. insanlar tıpkı senin gibi hatıralara kaçar zaman zaman..
-ne var bunda diyorum sana..bunun neresi dramatik?..
-bak şöyle düşün: hiç karının yemeklerini sevsen annenin yemeklerini özler miydin, düşünsene..
-bence bu eksik bir çıkarımsama..annemin yemeklerini özlemem belki de ilk tattığım yemeklerin bende ilk defa damak zevki oluşturmuş olmasıdır.. bu, karımın yemeklerini beğenmediğim anlamına gelmez ki..
-işte dram tam da bu bence; karın annenden güzel ve leziz yaptığı halde sen yine de anneninkileri özlüyorsun..çünkü hücrelerin ilk onun yemeklerini tatmış, değil mi?..
-bu konuda hem fikiriz elbette..konuya dönelim; burdan nasıl oluyor da kendime yetersiz olduğum fikrine kapılıyorsun?
-anla artık sen de,karının yaptığı yemeklerden anneninkilerden aldığın kadar lezzet alma şansın asla yok..bunu asla başaramıyacaksın işte.. daha ne olsun!..
-bu bence göreceli bir durum.. karımın yemeklerini de beğenerek yiyorum ben.. buna rağmen anneminkiler bir kıstas oluşturmuş bende..
-iş bununla kalmıyor dostum..düşünürsek, insan geçmişte yaptıklarının hepsine bağımlı kalır çoğu zaman..hatta işlediği bir günahı bile özlemesi bundandır..
-işi öyle bir noktaya getirdin ki, birkez hata yapan insana hiçbir dönüş şansı kalmıyor bu mantıkla.. insan hatalarından pişman olup tam tersine sonraki zamanlarda pekala da iyi işler yapmak suretiyle durumu telafi edebilir..
-tevbe denilen şeyden bahsediyorsun sanki.. sahi inanıyor musun bunun mümkün olabileceğine.. bence birkez günah işleyen insan dönüp dolaşıp tekrar o günahı işleyecektir.. tıpkı annenin yemeğini özlemek gibi birşey..özleyince tekrar tekrar o lezzeti tatmak isteyeceksin..
-hoop! haddini bil! senin bu sözlerin insanın suratına tevbe kapısını kapatmak gibi birşey.. kıyamet mi koptu yoksa..şüphesiz tevbe edip iyi şeylere azmedenlere bu kolay da gelebilir.. eski günahlarına samimiyetle pişman olmuşsa onları özlemle değil nefretle hatırlayacaktır..
-bunun böyle olmadığını bana binlerce yıllık tecrübelerim gösteriyor..inan bana başaramazsın hatalarını tekrardan kurtulmayı..
-hmm! şimdi anladım kim olduğunu.. bunu baştan anlamalıydım..
-....
-euzübillahimineşşeytanirracîm