ISLANMIŞ YAĞMURLAR...

• 5 Haziran 2008 Perşembe 00:00:00

Yağmurlu bir geceydi, sıcak odamda kitap okuyordum ve çok uykum gelmişti.
birden kapı çaldı...
gecenin bu saatinde kim olabilirdi?
Kapıya doğru ağır ağır adımlarımla yaklaşıyordum ama tahta kapı ısrarla vuruluyordu.Açıkçası hem merak hemde korku sarmıştı beni... kim o ? dedim ...
-Lütfen kapıyı açın sesiyle karşılaştım ve kapıyı açtım.
Karşımda çok garip bir varlık vardı kimsiniz dedim
-İçeri girebilir miyim ? dedi
buyrun dedim.
O sırada yağmur şiddetini arttırmış rahmete boğuyordu yeryüzünü.Her damlada sevgi vardı.Odama doğru çıktık ve garip varlık dedi ki
-Size birşey getirdim;sizin düşüncenize göre geç kalınmış ama bıze göre tam zamanıydı vermenin.
Nedir o ? dedim
Garip varlık!
-Ben senin umutların,hayallerin,iyilik dolu yüreğinim dedi,hepsinin anahtarı olan SEVGİYİM.
pekı neden bu kadar gec kaldın; ben seni çok aradım…
-Evet ama ben kolay bır varlık değilim sen beni ne kadar çok istersen, ben sana o kadar yaklaşırım.
Peki seni ne zaman bulurum bir daha?
-Her yağmur yağdığında
yağan damlaları hisset çünkü onlar rahmettir.
-Ne kadar çok hissedersen o kadar rahmet girer yüreğine ve bende işte ansızın çıkar gelirim ancak rahmet dolu,vijdan dolu,fedakarlık dolu,umut dolu temiz yüreklere gelirim,hissettiririm kendimi…
sakın unutma dedi
Birden uyandım ve anladım ki rüyaymış
kendime gelmeye çalışırken birden kapının kapandığı sesı geldi.Koştum hemen sevgiyi yakalamak için oysa o çoktan yok olmuş ihtiyacı olan diğer yüreklere yıldızlarıda arkasına alarak gitmişti…