Hayal ve Yaşam

• 4 Haziran 2008 Çarşamba 00:00:00

Hep düşünürüm, sensiz ben ne yaparım diye..
Eğer bigün hayatımdan kayboluverirsen NE YAPARIM BEN???

Sıradan bir gece yarısı...

Her geceki gibi seninle konuştuktan sonra seni düşünerek yatıyorum.Uykuya dalmadan önce o güzel yüzünü hayal ediyorum.Senin sıcaklığını arayarak yarım saat döndükten sonra uyuyorum.

Sabah gözlerimi açıyorum.Aklıma ilk gelen sen ve ben mutluyum, çünkü seni çok seviyorum.Elimi ilk telefona atıp sana bir mesaj yazmak için tuşlara basıyorum hızlıca.Canım günaydın bitanem... Ama adını bulamıyorum telefonda.Arıyorum, öyle
bir numaranın olmadığını öğreniyorum.Şaşırıyorum, etrafa bakınıyorum. Bişeyler farklı..Evet farklı bir oda. Resimlerin yok,o tatlı bakışların.. Bana aldığın terlikler, seninle alakalı hiçbirşey YOK...!

Ellerim terlemeye başlıyor birden, ne olduğunu anlayamıyorum. Hızlıca kalkıp içeriye fırlıyor, herkese seni soruyorum, resimlerini, odamı..Ama herkes benle dalga geçiyor sanki, seni tanımıyorlar. BAna aptalca bakıyorlar,söylediklerime..Ayaklarım titremeye başlıyor birden, dengemi kaybedip kapıya tutunuyorum. kanım damarlarımdan çekiliyor sanki, buz gibi bir ürperti..Kalbim göğsümü parçalayacak gibi, yerine sığmıyor.

Koşarak evden dışarı atıyorum kendimi. Ne yaptığımı , ne yapacağımı hiç bilmiyorum.Koşuyorum ordan oraya. Tanıdıkları arıyorum, seninle gittiğimiz yerlere gidiyor, seni tanıyan insanlara koşuyorum.Ama hepsi aynı aptal bakışlarla bakıyor bana.
Seni hiç tanımadıklarını söylüyorlar, senin hiç OLMADIĞINI...!

Artık tükeniyorum. Gözlerimden yaşlar hiç kesilmeden akıyor. Olanlara, birden ortadan kaybolmana hiç bir anlam veremiyorum.Şakamıydı tüm bunlar? Ne oluyordu bana böyle..?

Eve dönüyorum.. Gözlerim ölü gibi bakıyor artık, sabit ve cansız. Yüzüm bi cesetinki gibi sarkmıştı.Ellerimin titremesi geçmiş aksine hareketsizleşmişti. Eve giriyorum, yüzüm ifadesiz yere bakıyorum.Dudaklarımın parçalandığını fark ediyorum.Kanlar çenemde kurumuştu.Odama doğru yürüyorum.Bir kez daha bakıyorum etrafa,senin hakkında en ufak bir iz..Ama bulamıyorum.Ağlamaya başlıyorum tekrar, yastığa yüzümü bastırıp. Çaresizlik beni öldürüyor, hiç bişey düşünemiyorum artık. Herşey bulanıklaşıyor birden. Bi ses geliyor uzaklardan, beynimin derinliklerinden, beni rahatlatan, sanki başka bi yaşamda beni yeniden yaratan..Tüm acılarımın kaybolduğunu hissediyorum.

Dudaklarım sızlamıyor artık, gözlerim...

Ses çok uzaklardan yaklaşıyor yavaş yavaş. Namludan çıkan bi mermi gibi birden beynime saplanıyor ve kendime geliyorum.Telefon çalıyor, uzanıp alıyorum.Bağırmak istiyorum,avazım çıktığı kadar haykırmak..Arayan sensin.Bikaç saniye donup kalıyorum öylece.Sonra korkuyla açıyorum telefonu.Konuşuyorsun,bişeyler söylüyorsun.Dediklerini anlamıyorum,sadece sesini dinliyorum, beni hayata bağlayan sesini.. Az sonra kapatıyoruz telefonu.Herşey normal ve sana hiç bişeyden bahsetmiyorum.
Saate bakıyorum,eve girdiğim saatten yarım saat geçmişti.Ama ne olduğunu düşünmek istemiyorum.Küçük bi kabustu işte diyorum ve geçti artık.Odama bakıyorum,resimlerin yerli yerinde ve eskisi kadar da tetlı bakıyorlar.Seni çok sevdiğimi düşünüyorum,
sensiz asla yaşayamayacağımı bikez daha anlıyorum.

Birden bişey beni çekiyor sanki,gözlerim kararmaya,etraf bulanıklaşmaya başlıyor.Olduğum yere yığılıyorum.Oda etrafımda dönüyor,resimlerin,hayalin.. Gözlerim kapanıyor.Kendime geldiğimde ilk hissettiğim parçalanmış dudağımdaki o dayanılmaz
acı oluyor.O an dudaklarımı,benzersiz bi heyecanla tanıştırdığım ailemin seni hatırlamadıklarında ısırdığımı anımsıyorum.Etraf karanlık.Kalkıp ışığı açıyorum.Soğuk bi rüzgar vuruyor yüzüme sanki,anlımdaki terler buz kesiliyor.Çıldırmak üzereyim.
Tüm vücudum titriyor.Odam yine değişmişti.Sen yine yoktun.Ağlamak istiyorum ama olmuyor. Ne oluyor bana..Neler oluyor..?

Koşarak dışarı çıkıyorum, hiç durmadan koşuyorum.Yağmur yağdığını bi su birikintisine basıpta ayaklarım ıslanınca farkedebiliyorum anca.Gözlerim acıyor,sokak lambalarının parıltısı beynime saplanıyor adeta.Saatlerce koşuyorum,her yerde
seni arıyorum.Seni çok özlüyorum.Kokunu birkez daha içime çekmek, sıcaklığını son kez hissetmek istiyorum.Saat gece yarısını geçiyor ama seni hala bulamıyorum.Biliyorum, biyerde beni bekliyor,bi köşeden beni seyrediyorsun..

Sadece bi şaka,küçük bi şaka bunlar.Biraz daha koşuyorum,ayağım kaldırıma takılıp yere yuvarlandığımda durabiliyorum anca.Hiç gücümün kalmadığını hissediyorum artık,hereket bile edemiyorum.Yüzüme yağmur damlaları düşüyor ve hala ağladığımı
anlıyorum,gözlerim zonkluyor artık.

Çamurlu ellerimle yüzümü örtüyorum.Kendimi o kadar çaresiz, o kadar bitmiş hissediyorum ki.. Seni özlüyorum, çok özlüyorum..Olanları düşünüyorum uzun uzun..Ve artık anlamaya başlıyorum..

Seni o kadar çok istemiştim ki,ölümüne sevebileceğim bi sevgili..Ve birgün ansızın hayatıma girmiştin.Hiç düşünmeden,sorgulamadan sarılmıştım sana. Şimdi ise anlıyorum.. Zorlukla dudaklarım aralanıyor.HAYAL YÜZLÜM BENİM,SENİ ÇOK SEVİYORUM..
Rüyalara dalmak, sana ulaşmak, bu iğrenç dünyadan ayrılıp hayalimde yaşattığım eşsiz bi meleğin kollarında hayat bulmak..

Gözlerimi kapatıyorum sıkıca, gülmeye başlıyorum,mutluyum, çünkü sana geliyorum.. Kahkahalar ağlamaya dönüşüyor.Çıldırmış gibiyim.Hem gülüyor,hem gözyaşlarımı tutamıyorum.Dakikalarca, saatlerce...

Birden herşey kararmaya, o eşsiz yüzün belirmeye başlıyor gözümün önünde.Sıcaklığın tüm vücudumu sarıyor.Gülümsüyorsun bana.Sesim yavaş yavaş azalmaya başlıyor ve artık nefes halini alıyor.Hatırladığım son nefesimle sana sesleniyorum...

HAYAL YÜZLÜM SANA GELİYORUM.
N’OLUR BIRAKMA BENİ
HEP YANINDA KALAYIM N’OLUR..!

SENİ ÇOK SEVİYORUM, ÇOK İHTİYACIM VAR SANA
ELLERİMİ BIRAKMA ARTIK..
BIRAKMA BENİ, N’OLUR!!!