AYRILIĞIN İLK VE SON AKŞAMI

• 24 Aralık 2007 Pazartesi 00:00:00

İlk akşamında, gecenin sessizliği boğuvermişti dar sokakları.Yollar yarı çamurlu yarı ıslak betonlar..Gölgemi takipte gözlerim, her sokak lambasının ardında, bir büyüyüp bir küçülüyor gözbebeğim..Kafam karmakarışık, ardımda az önce yalnız bıraktığım sevdiğim.
Şimdi bu soğukta ne üşürüm ne de acı duyar bedenim..Uyuşmuş ellerim, farkında bile olmadan..
Çantamdan çıkardığım anahtarı, turuncu sokak lambası altında bulmaya çalışıyorum.Adımlarım kısa,bedenimse ağır ve ağır ağır ilerlemekte ayaklarım.Aklımda, geride bıraktığım sevdiğim.Şimdi sorular yordu beni, ne ayrılığın acısı ne de sevgilinin yaşlı gözleri..
Evet sorular..Artık kim tutacak ellerimi? Kim sevecek beni çıkarsız, umarsız duygularla? Şimdi kim çalacak kapımı? Bir telaşla yorganı üzerimden fırlattığım yatağımdan, kim kaldıracak beni o heyecanla? İş dönüşü en sevdiğim sarı gülleri kim koyacak kapıma? Kim getirecek sabahın erken saatlerinde, alt sokakta ki pastaneden o sıcak pohaçaları? İşte yine kendimi düşünüyorum ve yine bencilce duygular.Tıpkı ilişkimizde de son sözü söylediğim gibi.Bir gün, bir hafta,belki de birkaç ay sonra unuturum işte, unuturum kimbilir..
Ama unutamadım seni sevdiğim.Başımı koyduğumda yastığa gözlerim senin gözlerin, yüzün çiziliverir karanlığın ardında..Düşünüyorum da o eski günleri,seninle gittiğimiz yerleri, seninle geçirdiğim evrimi..İşte o günler geldikçe aklıma bir zamanlar sevgiyle bakan gözlerimden yaşlar süzülüverir usulca.Gittikçe geçmişe, seni hatırlarım, seni anımsarım ve de inan sevdiğim korkudan açamam gözlerimi. Yumarım sımsıkı.Hayalin gitmesin diye gözümün önünden.Üşüyorum, yalnızım, mutsuzum hemde öylesine mutsuz.. Ve işte yine kendimi düşünüyorum.Kimbilir şuan sen ne duygular içindesin.Belki de senin de için acıyor, gözlerinden yaşlar akıyor her aklına geldiğimde..
Bu gece yine uyuyamıyorum.Odam karanlık açmıyorum ,açamıyorum lambayı.Ya o ışıkta kaybolursa gözlerin.İşte korkuyorum, belki hayatımda yoksun ama hayalimden de gitme sevdiğim..
Hava da karanlık bugün ve ayrılığımın beşinci yılı.Ben hala sevemedim kimseyi, kimse de sevemedi beni senin gibi..Hava soğuk olacak diyorlardı bugün için..Sözünü tuttum sevdiğim, kalın giyin derdin karlı günlerde, kıyamazdın bana, korkardın ya hastalanırsam diye.Sen kendin hasta olma pahasına bile koyuverirdin o sıcak kabanını omuzlarıma.Sıkı giyiniyorum kendimede dikkat ediyorum ama üşüyorum işte üşüyorum sensiz..
Soğuk havada yürürken çamurlu kaldırımda hiç başımı kaldırmadan yürüyen ben ilk kez diktim gözlerimi yolun sonuna..El ele yürüyen bir çift.. Biri hayatımdan hayallerimden bir türlü çıkaramadığım sevdiğim, bir tarafta onu sana tercih ettiğim çocukluk arkadaşım, sırdaşım, dostum..Biliyordum onun da sana aşık olduğunu.Söz vermiştik birbimize hiçbir erkek açmayacaktı aramızı. Ben sözümü tuttum.Ve şimdi karşımda bir tarafta aşık olduğum adam bir tarafta dostum.Ben hayalinle uyurken geceleri, sen ise onun kollarındaymışsın..Artık ne hayatımda ne de hayallerim de yerin var.Sana sevdiğim demiyorum, bir zamanlar sevdiğim adam, yolun açık olsun.Şunu bil ki bundan böyle başım dik yürürüm yollarda.Mutluluk sizinle bundan böyle huzur, yeni hayat, belki de yeni aşklar benimle olsun.Sen ise sevdiğim denmeyi haketmeyen adam, bende sildim seni artık ayrılığın bu son akşamında..