SAYILARLA ARAM OLMADI.

• 10 Nisan 2007 Salı 22:21:31

Sayılarla hiç aram iyi olmadı benim. Doğduğum günü annem ayrı hesaplar babaannem ayrı hesaplardı.Aralarında hiç uzlaşma olamadı bu yüzden.Hep arabuluculuk tarafını sevdiğim rahmetli babam bile bu tartışmalarda taraf olmaktan kaçınır ben nüfus cüzdanına bakarım der kestirmeden soruna çözüm üretirdi.
Sayılarla aram hiç iyi olmadı benim.Küçük yaşta oyunlar oynardık herkes gibi.Ben ebe olduğum zaman önce sinirler gerilir sonra mutlaka tartışılır en nihayet kavgalar çıkardı yüzümden .Sayıları ya atlayarak ya da hiç saymadan süreyi doldururdum.Kızardı oyun arkadaşlarım haklı olarak.Saysak ne olur saymasak ne olur değdim zaman gözleri yuvalarından fırlardı arkadaşlarımın.
Sevemedim sayıları bir türlü.İlk okula başladığım zaman uzun süre okul numaramı ezberleyemedim .Öğretmenim öfkelenirdi bazen.İnsan, hala bir sayıyı öğrenemez mi diye. Sayma sayıları neyse de kesir sayıları hiç yatmadı aklıma.üç bölü dört ,yedi bölü sekiz, yetmiş iki artı kırk sekiz,iki yüz yirmi iki eksi yetmiş altı …eee…sonra .Niye çıkarıyoruz sayıları .Niye bölmeye bu kadar meraklıyız anlayamadım gitti.Dedim ya sevemedim ben sayıları, sevemeyeceğim gitti.
Lisede fen bilimleri kolundan mezun oldum. Fizik öğretmenim deli olurdu Tam bir sabır abidesi. Verilenler doğru.İstenenler doğru.Mantık iyi.Formül tamam.Denklem çözümünde verilenler doğru yerleştirilmiş.Toplama ,çıkarma neyse de zavallı adam.Sen niye bölmeleri doğru yapamazsın .Yapamadım işte .Zihniyet.Bir türlü ısınamadım sayılara.Hele de bölme işlemi yok mu kahrediyor beni.
Fakülte yıllarım bir felaket manzarasıdır.Ama sosyal bilimlerde okumaya başladım.(Eskiden gayet normaldi bu durum).Kurtulmuştum sayılardan .İlk ay sonunda anladım başıma gelenleri.Kitap almaktan mutfak masraflarına ,ev kirasına,elektrik ve su parasına ayırmam gereken sayılar buharlaşmıştı.Ev arkadaşlarımın feryadını şimdi yaşanmış gibi hatırlıyorum.Sorumsuzluğum yüzüme sert bir tokat gibi çarpılmıştı.İnsafsızdı arkadaşlarım.Benim ne kabahatim vardı sanki.Sevemedim sayıları,sevemeyeceğim gider böyle.
Sayılarla aramın en güzel olduğu vakit kredilerin alındığı gündü.Bir öğrenci bütçesine göre ciddi sayılar alınır ve doğruca lokantaya gidilirdi.Sayıların o zaman hiç önemi yoktu.Oradan çıkılır ver elini kitapçı Selamet.Ve sayıların sıcaklığı büyük ihtimalle orada sona ererdi.Neler çekti sayıların elinden bu akıl.
Mesleğe başladığım yıllar maaşımın miktarını tam olarak hiç ezberleyemedim.Gerçi ezberlenecek durumda yoktu.Nasılsa gelecek ve ben taşımacılık görevini yapan nakliye firması gibi teslim edecektim alacaklılara.Bakkal,manav.kira,beyaz eşya taksitleri, mobilya, elbise…Elde kalanı hesap etmenin ne anlamı vardı sanki.Matematik öğretmenimiz :”Zamanla düzelir sanma.Ben başlayalı yirmi yıla yaklaştı .Değişen bir şey olmadı .Siz de beklemeyin.” dediği zaman umudumu kırdığı için dişlerimi sıkmış ,saygıdan olsa gerek susmuştum. Aradan epey yıl geçti. Adam ne kadar haklıymış. Kaç yıl? Bilmiyorum. Sayılarla aram hiç iyi olmadı benim.
Evliliğimin ilk yılları.Heyecanların kasırga olduğu yıllar.Meslekte yeniyim.Ateş parçası .Matematik yok ben de ama.Çok etkiliyim öğrenci üzerinde.Ama hesap adamlığı yok bende. Durmadan şikayet ediyorlar idareye.Ben haklıyım müdür de biliyor .”Doğru,güzel söylüyorsun, haklısın,bende senin gibi düşünüyorum .Ama hesaplı olmak lazım.her doğru her yerde söylenmez “ diyor. Hatta lafın arasında okuduklarımız hayat değildir diye sıkıştırmayı da unutmuyor.Seni korumasam veliler kaymakama şikayet edeceklerdi diye tehditkar değil ama koruyuculuğundan dolayı müteşekkir olmamı da beklediğini gösteriyordu. Adam idareciydi.Hesap adamıydı vesselam.Oysa ben sayıları hiç sevemedim. (Devam edecek)
Sİnan YILMAZ