ASILDI VE ÜLKE KURTULDU

• 28 Ekim 2007 Pazar 00:00:00

Gözlerini biraz daha açtı etrafa son bakışıydı.Peki suçu neydi, ne miydi devrim yapacaktı ülkesini kurtaracaktı.Arkadaşlarının hepsi bir kısmı asıldı bu yolda bir kısmı hain kurşunlara yenik düştü.Bir o kalmıştı yaşatacak devrimi.Şimdi son anlarıydı.Altından kayacak olan tahta küçük sandalyeye vurulduktan sonra biraz çırpınacak ve onunda hayalleri son bulacaktı.Nasıldı o dönemler hani sağcıların solcuları, solcuların sağcıları vurduğu zamanlar.İpten dönen çok azdı.Onlara göre bu uğurda kendilerini yok sayıyorlardı.Ülke ve yine ülke...

Ardında kimsesi yoktu ağlayacağı ama kimsesiz değildi.Asıl bunu kimlerin bu hale getirdiğini sorguluyordu.Hangi devletlerin himayesi altında kalındığı.Çok azdı zaman.Ama düşünecekti.Arkadaşları geldi sevdikleri ve yurt dışına sürgün gidenler.Bir anı geldi aklına Deryayı hatırladı.Bir polis muhabirinin onların alehine yazdığı yazı sonucu evlerinin taranması ve hepsinin kötü bir şekilde öldürülmesi.Salih yurt dışına çıkmıştı memleket hasretine ne kadar dayanabilir.Aslı halen mücadelsinde.Elif oda katıldığı gösteride patlama sonucu öldü.Mehmet kendisi gibi idama çarptırıldı.(gözlerini bağlarlar)...

Nasıl bir dünyaydı işte ölümü soluyordu kendisi.Nefesinin sesini daha bir ağır işitiyordu korkuyormuydu hayır ama ayrı düşmek üzüyordu onu.En çok mücadelenin sonunu göremekmek onu ’öldüren’...

_Demek devrim yapacaktınız.Siz kimsiniz lan.
_Sen ne dersen de bu ülkede benim gibi insanlar oldukça bu yoldan vazgeçmeyecektir.

Vururlar o küçük tahtaya çırpınması,sağa sola kendini savurması işte boynunun kırıldığı görülüyor büyük bir mutluluk var ülke kurtulmuştu işte.Bu ülkeyi kurtarmışlardı...