yagmurlari kirletme ne olur

• 5 Ağustos 2007 Pazar 00:00:00

bugun de bu mektupla bitecek biliyorum
seni yazip yazip silecegim gun boyu
burusturup kiristirip sayfalar dolusu aatacagim bir yerlere
sigaralar yanip yanip sonecek
hatiralar dans edecek
tek basina
gizlice
kuzeyde
yagmurlarda
bir eylu aksaminda

bu gun sana noktasiz
virgulsuz
ve hic bir soru isareti olmayan
bir mektup yazmak istiyorum aslinda bir cirpida
seni yazmak geciyor icimden
noktasiz gecelerimizdeki gibi tek basimiza
ama bir yerlere nokta koymadan
duralamalar olmadan
ve nerede oldugunu sormadan sana mektup yazilmiyorki

aslinda hic bir seyin geri gelmeyecegini tamamen anladigim bir aksam uzeri simdi
butun yesiller sarilara karismis
mavileri anlatiyor kuzeyde
golgeler uzadikca uzuyor aksamlara
ve gene ne yapacagimi bilemedigim
upuzun bir gece var onumde
o kocaman gozlerinden de kara

dusunebilecegim her seyi dusundum simdiye kadar
sorulacak butun sorulari sordu kendi kendime
hata neredeydi diye
yalnizligimi tanidigim en eski balikcilara
anlattim gizlice
rumelinde
aglarin dibinde
onlar bille bir sey diyemiyordu
ruzgarlar sesiz ve soguk esiyordu ayrilik aksamlarinda
bulutlar bile uzerime uzerime geliyordu
ne sen biliyordun halimi o zamanlarda ne de tanri biliyordu

aglamak ayip degilki
yagmur yagmasa da aglayabilirsin
YAGMURLARI BARI KIRLETME NE OLUR
o yalanci gozyaslarinla

biliyormusun dunya kac yasinda simdi
biliyormusun
kac bin defa eski
senden
benden
kac milyon insani curutmus toprak
kac inci disten kum yapmis
kac tapilasi yesil gozden yaprak

aramizdaki en buyuk uzaklik ne biliyor musun simdi
zaman
sen bu gunu yasiyorsun
her yaptigin yeni
ben ise sende kaldim dunde
ilk tanistigimiz
ilk sevistigimiz gunde

gitmeden once hic dusundun mu
biz neyi yasadik diye yillar boyu
hic mi
hicleri mi
hicler icin mi konustuk gunduzleri
sevismeler gece boyu
el ele hicler yolunda mi yuruduk
boydan boya o istanbulu

bir gun
hatiralara mutlaka ihtiyacin olacak
hic mi utanmayacaksin
hic mi aglamayacaksin
bir gun
kafan takilirsa hiclere

halbuki ilk defa ucmayi becerebilmis
bir kusun sevinci vardi icinde beraber oldugumuz ilk gunlerde
o acemi acemi kanat cirpislarini
minicik kalbinin atislrini
tam dusecegim yere
el avuc acislarini
bilmiyorum canim
hangisini dusunmeli simdi
hangisini bu mektuba yazmali

haydi biraz anlatsana ne olur
bir kere telefon etsen allah askina neredesin simdi
her gordugun ruyaya inandigini
her tatli soze
her yasli goze hala kandigini
sabah gunesine bakarak avuttugunu dudaklarini
aksam ruzgarlarinin saclarini oksadigini
cok guzel olmana ragmen
seni hala deliler gibi seven birinin bulunmadigini
anlatsana be canim anlatsana
uc bes kelimeylen
telefondan kulagima

hatirliyormusun
cok sevincli bir pazartesi aksami
tut ki neye yarar bahar olusu
duymuyorsam yanimda senin kokunu demistin
bunu benim kucuk kagitlarimdan birine yazmistim
cunku ben butun korkularimi kucuk kagitlara
butun sevinclerimi ise kalbime yazarim

anilarimizi artik
bir arti
bir eksi
biraz yalan biraz yanlis topluyorum
bu gunlerde
bir defterde
boluyorum yuzlere binlere
istanbul sokaklari cikiyor sonuc
saclarin cikiyor korka korka kokladigim
dudaklarin cikiyor neticede
gece yarilari gibi sancilarim
her yerimde tanimadigim agrilar
ama tam netice cikmiyor
cikmaz sokaklar cikiyor onume
zifiri karanlik
sensiz korkacagim
ama o sokaklardan
butun beklemelerine ragmen
sen cikmiyorsun be canim

artik sensiz bir gune baslamak
o kadar zor oluyor ki
o kadar dokunuyor ki yanlizligin
o kadar koyuyor ki
her nereye baksam
senden bir seyler goruyorum
gittiginden beri
gunduzleri yasamiyorum zaten
sana yazdigim her siirde biraz
her mektupta yari yariya
gecelerimi hic sorma
orada hepten oluyorumm.....