Bir köyde yaş almıs bir adam varmis.
herkes şikâyet edermis ondan
Hiç gülmez, sürekli yakınırmis..
Bir gün onu meydanda kahkahalarla gülerken bulmuşlar.

Ne oldu da bu kadar neşelisim diye sormuslar
Adam cevaplamış,
.
Yıllarca mutluluğu dışarıda aradım.
Bugün aynaya baktım, yüzümün haline gülmekten başka çare bulamadım...
..




Yaşam, çoğu zaman dışarıda aradığımız bir illüzyonun peşinden sürükler bizi..

İnsanlar, gülüşleri ve gözleriyle başka hayatların portrelerini çizerken, kendi yüzlerinde saklı sessiz notalari duymazlar...

Adam, köyün tozlu yollarında, gölgeyle ışığın arasında yürüyordu. kırışıklıklarla örülmüş bir harita gibiydi yüzü.Her çizgi bir yılın öyküsü, ve. Her gölge bir pişmanliğın ciglığıydi...

Köylüler baktıkça ona kendi eksik olan gülüşlerini düşündüler.

Bir gün, ömrünün evrelerini bir aynada görebildi..Yüzünün hala tebessüm etmeyi unutmamış köşelerimnde bir ışık vardı..

K üçük ama direnen bir ışıktı ve o an anladı

Mutluluk, başka zamanlarda ve başka insanlarda değill, tam da kendi gözlerinin ve dudaklarının arasındaydı.

Yüzün aynası, hayatın en sadık rehberidr.

Çünkü insan, dünyayı değiştirmeye çalışırken,
en büyük değişimii kendi ruhunda yapmayı unutuyor..

Bir tebessüm, bir bakış, …

Hepsi, hayatın bütün kitaplarından daha derin bir öğreti saklar içinde..