0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
173
Okunma
Bazen bir kokuya denk geliş insanı yıllar önceye götürüyor.
Ama anılar tekrar hatırlanmayacak kadar uzakta, bir türlü gözünün önüne gelmiyor.
Yine de biliyorsun ki bu o, o zamandasın, sadece görmüyor, hissediyorsun...
Bu his, bilmekle aynı. Unutmanın hem bir lütuf hem bir lanet olduğu yer de tam burası işte.
İlahi bir anlaşma gibi, tüm güzellikleri veriyorsun ve karşılığında kötü anılar da unutulup gidiyor.
Sanki hiç kötü olmamışsınız gibi, birbirinizi hiç kaybetmemişsiniz gibi.
Ve bu durumun tek istisnası belki de koku...
En güzel anda, en mutlu zamanda burnuna dokunan o koku sonsuza dek unutulmadan kalıyor.
Sanki ruhunun bir köşesine saklanıp ona denk gelişini bekliyor.
Yıllar geçiyor, o hiç değişmiyor, bozulmuyor, gitmiyor
Sadece hatırlanmayı bekliyor.
5.0
100% (4)
