Söyleyin ona, eline sözlerini alıp da yüreğimi çarpa çarpa dövmek o kadar kolay olup adam gibi karşıma geçip "Seni sevmiyorum!" demek zor geliyorsa daha da yaksın ateş bizi, ne de olsa yanacağım varken yakası da varmış onun da beni. Dün bana "Ben kimseye benzemem." diyen o mertin içinden bugün ilk sağanakta kaçıp giden bir ödlek çıktıysa daha da sarsın bu kabus bizi. Ne de olsa bana "güya!" en güzel rüyamda geldi..

Çünkü bana her defasında "Senden gitmek çok zor." diyen o yürekten gitmenin gelmekten daha kolay olduğunu o gece öğrendim ben. Çünkü her gece bana "gel yamacımda uyu" diyen ellerin beni yakasından çukura doğru iteklediğini öğrendim ben. Çünkü her "seni seviyorum" lafında umutlarımı buruşturup bir kenara attığını öğrendim ben. Çünkü beni her "yavru ceylanım" diye severken aşkımı küçültüp bir köşeye sıkıştırdığını öğrendim ben. Çünkü her "seni ömür boyu beklerim" sözünde benim ömrümü bir hoşçakal’a sığdırdığını öğrendim ben.. O gece, gerçekten karanlık olmamasına rağmen ruhuma koyu bir kırağı gibi düştü ayrılığın..

Sen, sen ceylan gözlüm, sen biriciğim, sen sevdiceğim, sen sevilemediğim, sen ilk gözağrım. Yokluğunda o kadar gözyaşına sığdırdım ki seni. İnan bu denizler, nehirler, göller ve herşey az hasretime, ur’umu taşımaya.

Yalnızlıklar içinde büyüyen bu nahif ruhum en kalabalık sevgisiyle, en dağınık ateşiyle birleşmişti oysa seninle. Belki ısıtamadı yaktı heryerini belki yetmedi içindeki seni/içindekileri eritmeye ama senden sonra anladım ki insan ısınmak için önce kendini çözmeli. İçindekileri ısıtmalı, içinde donan onca duyguyu ve solanları atmalı bir çırpıda. Senin üstünde çıban çıkan yüreğin gibi mesela, ben her dokunduğumda kanatırdı ya içimi. Önce o çıbanları çıkarmaktan başlamalı, seninkileri artık hangi eller çıkarır bilmem ama umarım onlar da artık kanamaz. En azından benimkiler gibi paramparça olmazlar..

Yine gelirdim biliyor musun? İster git kırk kadınla beraber ol ister ömür boyu yalan söyle bana yine gelirdim. Çünkü sırf o yaban dilinden o "Seni seviyorum, hep de sevdim." lafını duymak için son nefesimi bile verirdim ben. Yeter ki sen son nefesine kadar beni seveceğini söyle.. O kadar çekilmez artık bu hasret.

Herşeyi anlardım ama yâr sandığımı da bir gün gerçekten el oğlu bileceğim çok acıtırdı...

Rüya