Nefis ile mücadele çetindir.
Nefis ile mücadele zor bir iştir.
O her şeyi ister. Helali de haramı da ister. İyiyi de kötüyü de talep eder.
Düşman ile mücadele etmekten daha zordur nefis ile mücadele.

İnsanın kötü durumda olmasına, fenalığa düşmesine, kötü yolda olmasına nefis sebep olur.

Yunus Emre şöyle der bir şiirinde:
"Nefistir seni yolda koyan
Yolda kalır nefse uyan.

Günahlar, nefse tatlı gelir hep. İnsanda nefsine aldanarak, nefsinin peşinden giderek günah işlemiş olur. Onun için bizi bizden çıkaracak, bilinmez bir bataklığa düşürecek olan nefsimizi dizginlemek gerekir.
Takdir edilen güçlü bir kişi yarışta, güreşte takibini yenen kimse değil, kin ve öfke ile dolduğu zaman nefsini kötü bir söz ve davranıştan alıkoyabilendir.
İşte bunun için de Peygamber Efendimiz:
"Nefisle mücadele, düşmanla mücadeleden daha zordur." buyurur.

Nefsine uymayacaksın.
Onun dediğini yapmayacaksın.
Git dediği yoldan gitmeyeceksin.

Yine bir Hadisi şeriflerinde:
"En azılı düşman nefsindir." buyurur.

Bir gün Aişe Validemiz, Peygamber Efendimize:
"İnsan Rabbini ne zaman tanır?" diye sorduğunda Efendimiz:
"Nefsini tanıdığı zaman." demiş.

İşte insanın içinden gelen her türlü kem düşüncenin, çirkin işlerin tek sebebi nefistir.

Firavun da nefsinden çok çekti.
Bütün ömrünü ilahlık davasıyla geçirdi. Ama sonunda hüsrana uğrayan yine kendisi oldu.
Firavun her ne kadar acziyetinin farkında olsa da nefsinin esiri olduğu için geri adım atmak istemiyordu. Nefsi buna engel oluyordu.
Şeytan bir defasında Firavun’un kapısını çalmış ve o esnada içerde bulunan Firavun:
"Kim o?" diye seslendiğinde şeytan oralı bile olmamıştı.
Şeytan bu şekilde üç defa kapıyı çaldığında, Firavun dayanamayıp gidip kapıyı açtı.
Şeytanı karşısında gören Firavun:
"Dostum sen miydin? Niye girmedin?" dediğinde şeytan Firavun’a şu ibretlik sözleri söyledi:
"Yahu sen ne alçak birisin! İlahlık davasında bulunuyorsun ama daha kapının arkasında kimin olduğunu bilmiyorsun."
İşte nefis bir insana kendini ilah zannettirir. Ve en sonunda onu rezil rüsva ettirir. Hayatını beyhude bir şekilde, gaflet içinde geçirtir.

Yazdığım bir beyit:

Nefsine uysan bir anlık.
Yolun olur hep karanlık.

Onun için hiç bir zaman nefse uymamak gerekir.

Bu hayatta:

İsyanınız nefsinize, itaatiniz Rabbinize olsun.

Abdurrahman Tümer