Gece bitmek bilmedi, sabaha kadar oturdum. Seni düşündüm ve yaşadıklarımızı, bugüne kadar olan ilişkimizi, ama içinden çıkamadım. Bir yazında demiştin bırakıp giden hep sen oldun. Bu söylediğin gerçekten doğruydu. Hep ben bıraktım ama gidiş biletini elime tutuşturan kimdi? Bunu düşündün mü?
Aynı şimdi olduğu gibi. Yine bana yol göründü, uzun ve dönüşü olmayan bir yol. Sen yine huzur içinde oturacak ve beni göndermenin muhasebesini yapmadan yaşamaya devam edeceksin bana da öyle olsun demekten başka bir şey kalmayacak.
Tasımı, tarağı mı, sevdamı, senin üzerine kurduğum düşlerimi heybeme koyup uzun bir yola çıkıyorum. Hoşça kal kadınım. Öyle ya en son yazdığın yazıda sana kadınım demiştim. Yine de öyle kalacaksın üzerini hiçbir zaman üzerini çizmeyeceğim.



Tuğrul Ahmet Pekel
1032025*Cumartesi