Hayat bir beste
Her nota yerli yerinde güzel
Şarkını sabırla söyle ki
Melodisi ruha dokunsun

,,,,,,

Ben bir Zerre’yim, savrulurum rüzgârın koynunda ne Dağ’a kök salarım ne Deniz’de kaybolurum.
Güneşten bir kıvılcım, geceden bir damlayım.
Ne tamamen ışığım ne bütünüyle yok olurum.

Beni küçümseme, bir fısıltıyım evrende.
Bazen bir kelebek kanadı bazen bir yıldırım.
Sessizce düşerim toprağa, bir tohum gibi ve zamanı geldiğinde koca bir Ormana dönüşürüm.

Ben ufak bir kıvılcımım, ateşe dönüşebilirim.
Ya da nazik bir çiğ tanesi, yaprakta eriyebilirim.
Bir söz olurum dillerde, yankılanır çağlarca ya da unutulmuş bir hece, bir defterin arasında.

Beni görmezden gelme, ben başlangıcım her şeyin.
Bir yıldız tozuyum belki düşmüş eski bir Gezegen’den.
Ne eksik ne fazlayım sadece tam olduğum kadar.
Ve eğer doğru zamanda eserse rüzgâr,
Dünya’nın kaderini değiştiren bir fısıltı da olabilirim.

Bir damla suyum belki, bir Okyanus’un içinde.
Fakat Nehir olurum Deniz’e karıştığımda.
Bazen kaybolurum, bazen iz bırakırım.
Bir toprak parçası gibi sonsuzlukta varım.

Bir nefesim belki de, bir çığlık, bir ses.
Bir anlık bir düşünce kaybolur sonra gizlice.
Her şeyin içinde varım her şeyin dışında da.
Bir Zerre, bir parça, fakat tüm evrenim ben.

Yokluğumda bile varım, bir biçim, bir Işık.
Yavaşça yok olurken başka bir şeyin başlangıcıyım.
Görünmezim belki ama hep içindeyim.
Her şeyde bir izim, her şeyde bir ben varım.

Bir rüzgarın savurduğu toz tanesi gibi,
hep bir yere yönelirim ama hiç varamam.
Bir şiirin sözcüğü, bir akorun sesi,
gözle görülmeyen ama duyulan bir ezgiyim.

Bir öyküde kaybolurum, bir cümlenin ortasında bir hatıra olurum, bir hatırlatma, bir unutulmuş anı.
Zamanla silinirim, fakat yok olmam hiç.
Çünkü her şeyde, her yerde, ben bir Zerre yaşarım.

Bazen bir Yıldız’ın kayışı geceyi yırtan,
bazen bir çiçeğin sabaha açan canı.
Bir varlık, bir yokluk, bir sonsuzluk hâlindeyim.
Bir adım, bir nefes, bir düşünce, bir his.
Ve her Zerre de Dünya yeniden var olur, yeniden başlar.

Ben bir kıvılcım belki, düşer toprağın bağrına,sessizce yanar, küle döner, sonra yeniden doğarım.
Bir Çınar’ın gölgesinde, bir Serçe’nin kanadında.
Saklıyım esen rüzgârda, yankılanan seslerde.

Bir damlanın titremesi, bir gözyaşının akışı,bazen sevincin ışıltısı, bazen kederin ağırlığıyım.
Bir adım ötede varım, bir adım geride.
Zamanın kıyısında, hiçliğin eşiğinde.

Beni görmek istersen, gözlerini kapat.
İçindeki fısıltıyım, unuttuğun bir hatırayım.
Ne tamamen giderim, ne tamamen kalırım,
Sonsuzun içinde küçük bir iz bırakırım.

Ben bir yankıyım, Dağlar’ın sessiz gecesinde.
Bir iz düşerim Yıldız’ın soluk pırıltısında.
Her şeyin içinde saklı, her boşlukta anıyım.

Bir kelebeğin kanadıyım, dokunursan dağılırım.
Bir gülün kokusuyum, esintiyle savrulurum.
Bazen bir vedayım, bazen bir başlangıç, ne tam geçmişe aitim ne de geleceğe sığarım.

Beni hissetmek için sus, zamanın derinliğinde.
Bir nefes al ve ver, işte tam oradayım.
Çünkü ben sadece bir zerreyim, küçücük bir parça ama evrenin kalbinde atmaya devam ederim.

Ben bir sözün içinde gizliyim,söylenmemiş bir mısrada beklerim.
Bazen kalemin ucunda dururum,bazen kağıtta bir noktayım sadece.

Bir gülümsemenin gölgesiyim belki.
Ya da gözlerde saklı bir damla yaş.
Bir yolcuyum hiç durmadan yürüyen,
hem varışım hem de sonsuz bir yola çıkış.

Beni bir rüzgârda duyabilirsin,bir yaprağın usulca düşüşünde.
Ya da bir çocuğun kahkahasında,hayatın en saf anlarında.

Ben küçüğüm, görünmezim belki ama evrenin en derin sırrıyım.
Çünkü her şey bir zerreden doğar ve her Zerre sonsuza karışır.

Ben bir su damlasıyım, Deniz’e varmadan önce,bir tohumun kalbinde saklı duran Filiz.
Toprağa düşen her yağmur tanesinde yeniden yeşeren bir umut gibiyim.

Bazen bir kıvılcım olur yakarım geceyi,
bazen sessiz bir dua dokunurum kalbe.
Bir yankıyım zamana fısıldayan,ne tamamen kaybolurum ne de unutulurum.

Beni bir melodinin arasında bulabilirsin,bir mürekkep lekesinde ya da eski bir mektupta.
Bir elveda sözcüğünde ya da ilk merhabada.
Ben her şeyin içinde bir Zerre gibi varım.

Çünkü ben küçüğüm ama hiç eksilmeyen, hep dönüşen, hep çoğalan bir parçayım.
Ve bil ki sen de bir Zerre’sin koca evrenin kalbinde atan.

Ben ışığın içinde gizliyim göz kırpan bir Yıldız’ın alevinde.
Bir gölgeyim duvarlara düşen ve karanlığın içinde şekillenen.

Bazen bir çiçeğin tomurcuğunda,bazen bir dalganın kıyıya vuruşunda.
Bazen de bir anının derin kuyusunda,sessizce yaşarım iz bırakmadan.

Bir kum tanesiyim sonsuz sahilde bir nefesim rüzgârla taşınan.
Ne kaybolurum ne de tamamen var olurum.
Ama hep buradayım, her şeyin tam ortasında.

Ben ne tamamen bir noktayım ne de sonsuz bir çizgi.
Ama her şeyin arasında bir bağ gibi varım.

Ben küçüğüm ama vazgeçilmezim.
Çünkü her şey benimle başlar ve benimle biter.
Ve bil ki sen de bir Zerre’sin evrenin sonsuz döngüsünde parlayan.


Zerre dediğin nedir ki?
Bir nefes, bir ışık, bir an ama her şeyin içinde saklı.
Koca bir evrenin en küçük sırrı ve belki de her başlangıcın özü sonsuzluğa yazılmış küçük bir iz.

Benim küçük bir Zerre’m bütün bir evrenin aynasıdır.


sevay