Ben iflah olmaz bir kedi severim. Kendimi bildim bileli mutlaka bana arkadaşlık eden bir kedim vardır. Şu anda yanımda bulunan arkadaşımın adı Karamel. Tek gözü görmeyen bir kedi. Daha evvel yanımda olan kedi marmelat hastalanıp ölünce bir arkadaşımın hanımı, evinde baktığı kedilerle geçinemeyen bir kedisi olduğunu ve alıp alamayacağımı sordu. Geçimsiz kedi dişiymiş. Biraz gönülsüzce olsa da kabul ettim. Karameli bana getirdiğinde iki, üç aylık tüy yumağı idi. Sanrım oda beni sevdi ki iyi anlaştık birkaç ayım onu eğitmekle geçti.
Ben birçok kedi sahiplerinden farklı olarak, Karamelin hürriyetini kısıtlamadım. Penceremin bir kanadını daima aralık tuttum. Karamel canı istediği zaman pencereden çıkıp sokakta dolaşıyor ve akşam oldu mu yine pencereden içeri giriyor. Biliyordu ki istediği zaman dışarı çıkabilecek. Bu arada oturduğum dairenin kapısını açmayı da öğrendi. Bazen camı açmayı unuttuğum zaman kapıyı açıp çıkıyor.
Şimdi gelelim hikâyenin can alıcı noktasına. Dün sabah yine camı açtım ve işe gittim. Akşam iş dönüşünde eve girdiğimde odamda iki kedi daha vardı. Bir anne bir de yavrusu. Hava yağmurlu olduğu için benim eve sığınmışlardı. İçeri girdiğimde divanın üzerinde güzel, güzel uyuyorlardı. Rahatlarını bozmak içimden gelmedi. Bilgisayarın başına oturup biraz yazı yazmak istedim. Beş dakika ya geçmişti ya da geçmemişti birden sırtıma bir şey çarptı ne olduğunu anlayamamıştım. Arkama baktığımda anne kedinin saldırısına uğradığımı gördüm. O anda ummadığım bir şey oldu. Divanın diğer ucunda uyuklayan Karamel yerinden ok gibi fırlayarak ana kediye öyle bir saldırdı ki tahmin edemezsiniz. Alt alta üst üste bir kavga başladı. Ana kedi ile yavrusu kendilerini zorlukla dışarı attılar.
Karamel kedileri kovaladıktan sonra kucağıma çıktı ve başını göğsüme yaslayarak o meşhur hırıltısını bana dinletmeye başladı.
Çoğu insan kedilerin nankör olduğuna dair bir olguya kapılırlar ama… Bu asla doğru değildir. Sadece kendilerini koruma içgüdüsüdür. Bir şey daha ilave edeyim ve yazıya nokta koyayım. Gece ben yattıktan sonra Karamel yanıma gelip yorganın altına girer ve benim yanımda huzur içinde uyur. Şimdi ben bu yazıyı yazarken kucağımda uyukladığı gibi. Seni çok seviyorum KARAMEL.


Tuğrul Ahmet Pekel
04.12.2018/Salı