GENİŞ CEPHELİDİR RUHUM VE LEBİDERYA SEVDAM...

• 9 Ocak 2025 Perşembe 17:45:17

Bir düş takvimi:
Düşün düşün çözümleyemediğin ne varsa çürük düşlerine de kefilim hüznün.
Bir boy aynası.
Bir de sözcüklerin cakası.
Aşkın da hüzünden hırkası ve meylettiğim mevsim sadece ilkbahar:
Varsın olsun ikincisi baharların varsın olsun binincisi hatta sonuncusu varsın olsun bir soykırım yaşadığım hazan ertesi ve cüretimi bağışla Tanrım ben ki: sadece bir izlek ben ki sadece bir kum tanesi.
Geniş cephelidir ruhum ve lebiderya sevgim.
Hazan mahsulü içimde tüten duman ve bakın işte fırından yeni çıktı hem sevgim hem şiirim.
Tökezlediğim dik yokuşlar tümlendiği kadar cümlem ve yorgun bakışlar atlası; aşkın da hulasası bazen cendere yaşadığım bazen cılkı çıkan sevdalar bazen ruh ikizi bellediğim bazen kayrasında gönlün kaybolduğum dumanlı bakışlar misali dumanlı dağlar ne kadar uğrasam da dumura yıkılmazlığım belli ki bir enstantane elbet izin verdiği sürece yüce Mevlam.
Kay baytsa kalan ömür?
Kaç minvalde sekiyorsa kalem?
Kaçan kovalanan misali kayıpların çetelesi ayıp addedilmesin de hani hüzün.
Bir günden sektim diğer güne.
Güme giden ömrün heybetli hüznüne sığındım ve sığdırdım yüreğimi pekişen hasretin son nüktesi aşkın tutulan nutku ve yüz görümü imgeler bahşetti Yaratan.
Bilinmezin neşriyim.
Hikâyemse şiirin nesri.
Ölümüne çabaladığım içimde kalan ukdelerin de esiriyim.
Eserimse sevgi ve şiir.
Duman altı gölgeler.
Duayeni hüzün iken imgeler.
Sancılı bir doğum değil ki kalem sancılandığım öncem yazmaya durduğum şimdim yarına Allah kerim.
Bozası ekşi.
Beynamaz gölgelerin laneti.
Beylikler değil derebeyleri hiç değil dünün ve işte içinde ilerlediği o dar ve karanlık dehliz bir nakarat adeta hayatın sunumu gün ve gece eşleştiğim hiçlik ömrün de sevginin de pörsüdüğü o kara delik.
Hazan bir rükû.
Aşk bir büyü.
Hikmet ve himmet.
Kara büyü adeta sevmediğinde insanın içine düştüğü kör kuyu.
Uleması cihanın.
İhtişamlı sevdanın gül dökümü.
Yaprakların ansızın yeşerdiği kopsa bile dalından her yaprağın hicreti iken cinnet ve köküne sadık her insan her dilek yeter ki içten olsun ve ersin hidayete mademki İlahi Aşkın yolcusu…
Tüysıklet bazen kalemin atar damarı.
Aşkla ihya olan yüreğin sarmalı.
Hüzün ve güneş ve umut ve hüzün ve hicran ve hicazı yüreğin içten dışa ç/ağlayan göğün mıntıkası sözcüklerin ulağı iken de kalem ve işte şair beklemede.
Hüznüne muhalif kimse artık.
Hüzünlü kalbini en çok seven şükür ki Yaratan.
Bir kafile olsa ne ki şairin boyunu aşan nice şarlatan.
Mademki Allah var gam yok…
Seyyah duyguların örüntüsü ve de şiir iken hüznün görüntüsü bol keseden çığıran imgeler misali duymasa da cihan hele ki deşilirken yaran hele ki hicabın eşiğinde iken insan ve işte aşkın nakşı varsın olsun bedenin na’şı yeter ki solmasın gül yüzlü niyazı şairin: aşkla devşiren ve umutla devinen Rabbine sadık her ruh içtimada mademki şair mademki yoktan var edenindir yağan rahmeti ve hikmeti şükürler olsun ki insanın gününe…