Oturdum salaş bir kır kahvesine gözlerim daldı çocukluk günlerime ne güzel günlerdi o yıllarımız..
Geriye dönüp baktığımda çocukluğumu ve köyümün yeşilliklerini ne kadar çok özlediğimi fark ettim..
Sevmek,oynamak zıplamak her şeyçok güzeldi..
Uyku nedir bilmeden sabahın beşinde kalkar tarlaya çalışmaya gider,çalışırken bir öncesi günün planlarını kurardık..
Yorgunluk aklımıza bile gelmez
Yaş ilerleyip kemale erince koşturduğumuz hayatlarımızda neleri teğet geçtiğimizi neleri bulup sahip çıkamadığımızı nelerin elimizden kayıp gidişine aldırış bile etmediğimi anladım...
Hayatı ve yaşamayı ne kadar çok sevdiğimi düşündüm her şeye rağmen,tüm zorluklara rağmen, bitmek tükenmek bilmeyen umudumun ve enerjinin bazen bir an da nasıl tükendiğini hissettim.., bazen kendimi ne kadar yorgun hissettiğimi ne kadar çok sıkıntım olduğunu ve her şeyin nasılda üstüme geldiğini düşündüm sonra şımarıklık yapmayıp şükretmem gerektiğini düşündüm…
Her şeyin üstesinden sevgi ile gelebileceğimizi düşünürken sevmeyi en iyi ben biliyorum gibi davranmadım..
Bu konuda kimseye de sevgi üzerine ahkam kesmedim...
Kendimi iç bir zaman kusursuz görmedim
Sorunları karşı tarafa yükleyerek işin içinden sıyrılmaya kalkmadım
Her zaman dönüp baktım arkama iyi mi kötü mü yaptım diye..
Birini ya da bir şeyi seviyor ya da sevmiyor olmak kişinin kendi özgürlüğün de olan bir şeydir..
Herkesin hayat felsefesinde ne kadar sevmeyen insanlar varsa..
Yargılamasını, sorgulamasını affedebilen, uzattığınız eli tutan,her durumda gözünüze aşk ile bakan insanlarda vardır hayatınızda..
Oturduğunuz ve yattığınız yerden kalkın vakit kaybetmeden döne döne zıplaya zıplaya  oynayın inanın hepinize hepimize çok iyi gelecek…

YEŞİLIRMAK