MUTLULUĞUN BİZE GÖRELİĞİ
Zenginlik bize ne iyilik eder, ne de kötülük:
Her ikisi için de malzeme verir bize.
Ondan daha güçlü olan ruhumuz malzemeyi dilediği gibi evirir, çevirir ve kullanır; mutlu
ya da mutsuz oluşunun tek nedeni ve sorumlusu kendisidir.
Dış varlığımız tadını ve rengini iç varlığımızdan alır; nasıl ki giysilerimiz bizi kendi sıcaklıklarıyla değil bizim sıcaklığımızla ısıtırlar.
Onu koruyup beslemektir yalnız görevleri.
Onları soğuk bir bedene giydirirseniz, soğukluğu korur ve beslerler; kar ve buz öyle saklanır...
Hiçbir şey kendiliğinden ne o kadar üzücüdür, ne de zor.
Bizim gevşekliğimiz, güçsüzlüğümüzdür
ona bu niteliği veren.
Büyük ve yüksek şeyleri görebilmek için
onlara göre bir ruhumuz olması gerekir;
yoksa kendi çamurumuzu görürüz onlarda.
Doğru bir kürek suda eğri görünür.
Önemli olan bir şeyin görülmesi değildir yalnız, nasıl görüldüğü de önemlidir.
Biz güzellikleri yalnız sivri, şişkin, süslü püslü olarak seviyoruz.
Saf ve sade olanlar kolayca kaçıyor bizim
kaba gözlerimizden.
Öylelerinin ince ve saklı bir yanları var.
İnsanın pussuz, yıkanmış, arınmış bir bakışı olmalı ki o gizli ışıltıyı görebilsin.
Biz saflığı budalalıkla eş anlamda kullanıp kınamıyor muyuz?
MONTAIGNE


Erhan Tığlı