(Devamı) Bahçedeki yalnızlık 1. Bölüm 2. Parça

• 18 Aralık 2024 Çarşamba 09:05:34

Ay Duru, "Biz öldük mü?" dedi, yoksa korkuyla, "Ben öldüm mü? Yoksa sen ölüm meleği misin?" dedi. O kadar korkuyla söylemişti ki, Aylin’in "Biz öldük mü, yoksa..." dediğinde "Nerede?" diye "e" harfini uzatarak serzenişini duymamıştı.

Aylin ona, "Hayır, sakin ol. Ölmedik. Dediğin gibi, sadece rüya görüyorsun," dedi.
"Oh, iyi o halde," dedi Ay Duru. Ancak farklı bir durum vardı. Sanki etrafına bakınan Ay Duru’ya sordu:
"Kızımız, bir sorunun mu var?"
"Bilemiyorum. Burası gördüğüm rüyalardan biraz farklı bir alan. Genellikle güzel şeyler görürüm," dedi. Baloncuklardan birine dokundu. "Nedense geçiş yapamıyorum," dedi.
"Geçiş mi? Ne geçişi?" diye sordu Aylin.

Ay Duru ona, bir baloncuğa dokunduğunda rüyasında farklı dünyalara geçebildiğini anlattı. Örneğin, kedi ülkesine, çiftçi tavşanın evine, kaplan dostunun ziyaretine gittiğini; tatlı yetiştiren, meyveleri çikolata ve çeşitli şekerlerden oluşan Bilgi Ulu Ağacı’nı anlattı. Aylin, Ay Duru’nun rüyalarına şaşırdı.

Sonra Ay Duru ona, "Sen ne tür rüyalar görürsün?" diye sordu.
"Ben mi? Bilmem. Ben gördüğüm rüyaları hiç hatırlamam. Belki de hiç rüya görmüyorumdur," dedi.
Ay Duru, "Herkes rüya görür. Senin hatırlayamamana üzüldüm. Bu rüya dünyası büyülü bir alan gibi. Çok güzel, her istediğini yapabilirsin, sınırı yok," dedi.
Aylin, "Ben görsem görsem kabus görürüm," dedi.

Bu sırada Aylin sırayla baloncuklara dokunuyor, "Güzel bir tarlaya, toprak kokusu almaya gitmek istiyorum," diyordu.
Aylin içinden, "Ne garip bir rüya. En son görmek isteyeceğim şey, bana kusurlarımı hatırlatan bir kızla bir odada tıkılı kalmak," diye geçirdi. Kızın gerçek olmadığını ve kendisinin rüyada olduğunu bildiğinden böyle varsayıyordu.
"Toprak kokusu olan bir yer, ha?" dedi ve bir balona dokundu.

Ortam, balon patlayınca birdenbire değişti.
Ay Duru, "Oldu, oldu işte!" diye sevinçle haykırdı. İlk başta ormanı gördü, ancak sırtını döndüğünde Aylin’in bakmakta olduğu mezarı fark etti.
"Burası da neresi? Bu ses de ne?" dedi.
Aylin sadece, "Mezarlık," diyebildi. Üzerinde adı yazan o mezara bakıyordu.

Altından bir ses onu çağırıyordu. Kendi sesine de benziyordu.
Aylin, "Ona yardım etmeliyiz," dedi ve mezara doğru ilerlemeye kalkıştı.
Aylin, kolunu uzattı ve, "Dur!" dedi. Ardından önünde beyaz bir balonu fark etti ve ona dokundu.
Ay Duru, "Neden yaptın bunu? Ona yardım etmeliydik," dedi.
Aylin, "Sen neden bahsediyorsun? Ne yardımı? Diri diri gömülmek mi istiyorsun sen?" dedi.

Ay Duru anlayamadı çünkü o ses ikisine aynı şeyleri söylememişti. Aylin ve Ay Duru’nun o sesten duydukları farklıydı.